مدل سازی ساختاری عوامل موثر بر زیست پذیری کلان‎شهر کرمانشاه

ایجاد شهر زیست پذیر به عنوان یک هدف مهم برای دستیابی به توسعه پایدار شهری محسوب می شود. درک رضایت ساکنان از زیست‎پذیری شهری و عوامل آن برای برنامه ریزی شهری و ایجاد سیاست‎گذاری شهرهای قابل سکونت ضروری است. تحقیق حاضر باهدف بررسی عوامل موثر بر زیست‎پذیری شهری و روابط موجود بین آنها در کلان‎شهر کرمانشاه انجام پذیرفت. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی - توسعه‎ای و از نظر ماهیت توصیفی - تحلیلی است. جامعه آماری، شهروندان شهر کرمانشاه با جمعیت 946651 نفر می‎باشد که در مناطق هشت‎گانه شهری سکنی گزیده‎اند. روش نمونه‎گیری تصادفی طبقه‎بندی شده، تعداد نمونه 385 و ابزار پژوهش پرسش نامه بود. جهت تجزیه وتحلیل داده‎ها از نرم افزار Smart PLS و برای بررسی روابط بین ابعاد و شاخص‎های زیست‎پذیری از مدل معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزیی استفاده گردید. مدل‎سازی ساختاری دیدگاهی است که در آن الگوهای فرضی از ارتباطات مستقیم و غیرمستقیم در میان یک مجموعه از متغیرهای مشاهده شده و پنهان بررسی می‎شود. نتایج نشان داد، بعد اجتماعی فرهنگی با مقدار ضریب مسیر 666/0 بالاترین تاثیر بر بعد محیط زیستی با 249/0 کمترین تاثیر را بر زیست‎پذیری شهر کرمانشاه داشته‎اند. همچنین به جز شاخص مشارکت و همبستگی، روابط بین سایر شاخص‎ها با ابعاد زیست‎پذیری معنی‎دار می‎باشد. شاخص ملاحظات و مراقبت‎های پزشکی و بهداشتی با ضریب مسیر 314/0 قوی ترین رابطه با بعد اجتماعی - فرهنگی، شاخص مسکن با 378/0 بالاترین تاثیر بر بعد اقتصادی و شاخص فضای سبز و بایر با 635/0 بالاترین تاثیر بر بعد محیط زیستی را داشته ‎اند؛ لذا برنامه‎ ریزی مناسب جهت بهره‎ گیری از فضاهای باز و بایر در تقویت و توسعه فضای سبز شهری در راستای ارتقا کیفیت محیط زیست شهری می‎تواند در بهبود زیست‎پذیری کلان‎شهر کرمانشاه موثر باشد.