بازنمایی شواهد تشیع اعتقادی در نیمه ی اول قرن اول

پس از رحلت پیامبر اسلام، انتخاب خلیفه از طریق عده ای، انتصاب از طرف خلیفه قبلی و انتخاب از طریق شورا به عنوان سه مبنای نظری برای مشروعیت خلافت خلیفه، نزد بخش چشمگیری از مسلمانان پذیرفته شد. در تمام این دوران، امام علی (ع) و هواداران ایشان مبنای نظری دیگری درباره خلافت داشتند. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با مطرح کردن شواهد و مستندات تاریخی و روایی در صدد است جریانی به نام «شیعیان اعتقادی» را در میان اصحاب امام علی (ع) نمایان کند و شاخصه های فکری آنها درباره مسیله امامت را بازیابد. یافته ها نشان می دهد در میان اصحاب امام علی (ع)، جریانی مهم و تاثیرگذار وجود داشته که به امامت امام علی (ع) بر اساس وصایت قایل بوده است. از دیگر نتایج پژوهش حاضر نشان دادن اصالت تاریخی اندیشه کلامی امامیه در باب امامت و نقد این دیدگاه ابن تیمیه است که شیعیان اعتقادی را در تعداد اندکی محدود کرده که امام با آنها مقابله کرده است.