اثرات حفاظت عصبی نانوذرات چیتوسان سیلیمارین بر اختلالات شناختی ناشی از کتامین و آسیب های اکسیداتیو در هیپوکامپ موش ها

استرس اکسیداتیو نقش کلیدی در پاتوفیزیولوژی اسکیزوفرنی که یک بیماری روانی ناتوان کننده است، دارد. سیلی مارین یک فلاونویید با خواص آنتی اکسیدانی است که در گیاه خار مریم یافت می شود. با این حال، فراهمی زیستی سیلی مارین به دلیل حلالیت کم در آب، ضعیف است. هدف از این مطالعه بررسی اثر حفاظت عصبی نانوذرات چیتوسان-سیلی مارین  بر اختلالات شناختی و آسیب های اکسیداتیو ناشی از کتامین در هیپوکامپ است.

در این پژوهش، 35 موش نر به پنج گروه تقسیم شدند؛ کنترل و چهار گروه کتامینی که به ترتیب با سالین، آریپیپرازول، سیلی مارین و نانوذرات چیتوسان-سیلی مارین در دوزهای 20 میلی گرم برکیلوگرم به مدت30 روز تحت درمان قرار گرفتند. در گروه های بیمار، حیوانات کتامین را با دوز 20 میلی گرم برکیلوگرم روزانه از روز 16 تا 30 به صورت درون صفاقی دریافت کردند. اختلالات شناختی با استفاده از آزمون شناسایی شی   جدید مورد ارزیابی قرار گرفت و نشانگرهای استرس اکسیداتیو در ناحیه هیپوکامپ ارزیابی شد.

نتایج ما نشان داد که کتامین به طور معنی دار شاخص تبعیض و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز، سوپراکسیددیسموتاز و گلوتاتیون ردوکتاز در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد. نتایج این پژوهش نشان داد که درمان با سیلی مارین و نانوذرات چیتوسان-سیلی مارین باعث کاهش اختلالات شناختی و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون ردوکتاز و کاهش سطح مالون دی آلدهید در گروه های تحت درمان می شود.

نانوذرات چیتوسان-سیلی مارین می تواند فراهمی زیستی سیلی مارین را بهبود بخشد و اثرات حفاظت عصبی قوی تری را در برابر اختلالات شناختی ناشی از کتامین و آسیب های اکسیداتیو هیپوکامپ ایجاد کند.