اثر تمرین با تردمیل آبی بر تعادل ایستا، تعادل پویا و توانایی شناختی زنان سالمند غیرفعال

فعالیت بدنی ازجمله روش‌هایی است که برای پیشگیری، به تاخیر انداختن یا درمان مشکلات ناشی‌از فرآیند پیری به‌کار می‌رود. هدف تحقیق حاضر، تعیین تاثیر تمرین با تردمیل آبی بر تعادل ایستا، تعادل پویا و توانایی شناختی زنان سالمند غیرفعال بود.

روش‌بررسی: 

روش این پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. از بین سالمندان زن مراجعه‌کننده به باشگاه ورزشی هیژیا در اراک، سی زن سالمند بیشتر از شصت سال به‌صورت تصادفی ساده به گروه تجربی و گروه گواه (هر گروه پانزده نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی دویدن روی تردمیل آبی را به‌مدت هشت هفته، هر هفته به‌مدت سه جلسه (در کل 24 جلسه) و هر جلسه به‌مدت سی دقیقه با تردمیل آبی انجام داد. شدت تمرین ده دقیقه با 40تا45درصد و بیست دقیقه با 55تا65درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره تعیین شد. تغییرات در تعادل ایستا، تعادل پویا و توانایی شناختی قبل و بعد از دوره تمرین، به‌ترتیب به‌وسیله آزمون‌ اصلاح‌شده لک‌لک (استورک، 1976)، آزمون عملکرد تعادل پویا (TUG) (ماتهیسا، 1985) و آزمون کوتاه بررسی وضعیت ذهنی (فولستاین و همکاران، 1975) اندازه‌گیری شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 22 در سطح معناداری 0٫05 صورت گرفت.

یافته‌ها:

 نتایج نشان داد، پس از مداخله تمرین با تردمیل آبی، تفاوت معناداری در میانگین نمرات تعادل ایستا، تعادل پویا و توانایی شناختی در گروه تجربی با گواه یافت شد (0٫001>p). مجذور اتا نشان داد، 62درصد از افزایش تعادل ایستا، 71درصد از افزایش تعادل پویا و 70درصد از افزایش توانایی‌ شناختی در سالمندان زن غیرفعال ناشی‌از تاثیر تمرین با تردمیل آبی بوده است.

نتیجه‌گیری:

 براساس نتایج نتیجه گرفته می‌شود که مداخلات تمرینی با تردمیل آبی به‌مدت هشت هفته، بر بهبود تعادل ایستا، تعادل پویا و توانایی شناختی زنان سالمند غیرفعال موثر است.