اثربخشی آموزش تکنیک های شناختی شفقت درمانی بر کمال گرایی و احساس گناه در نوجوانان دختر مبتلا به وسواس

از ویژگی‌های بیماران اختلال وسواسی-اجباری الگوهای نافذ کمال‌گرایی و انعطاف‌ناپذیری است. کمال‌گرایی پیامدهایی همچون افسردگی و اختلال‌های روده‌ای و احساس گناه را به‌دنبال دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تکنیک‌های شناختی شفقت‌درمانی بر کمال‌گرایی و احساس گناه در نوجوانان دختر مبتلا به وسواس در شهر یزد صورت گرفت.

روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر یزد تشکیل دادند که در سال تحصیلی 96-1395 مشغول به تحصیل بودند. از بین آن‌ها 30 نفر مبتلا به وسواس به‌روش غیرتصادفی دردسترس انتخاب شدند و 15 نفر به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. سپس صرفا برای گروه آزمایش آموزش تکنیک‌های شفقت‌درمانی اجرا شد. در این پژوهش، پرسشنامه تجدیدنظرشده وسواس فکری-عملی (فوا و همکاران، 2002)، مقیاس کمال‌گرایی اهواز (نجاریان و همکاران، 1378) و پرسشنامه احساس گناه (کوگلر و جونز، 1992) به‌کار رفت. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس توسط نرم‌افزار SPSS استفاده شد. سطح معناداری 0٫05 درنظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، با حذف اثر نمرات پیش‌آزمون، آموزش تکنیک‌های شفقت‌درمانی موجب کاهش معنادار نمرات متغیرهای کمال‌گرایی (0٫001>p) و احساس گناه (0٫003=p) پس از درمان در گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه شد.

براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، تکنیک‌های شناختی شفقت‌درمانی می‌تواند به‌عنوان رویکردی موثر بر کاهش کمال‌گرایی و کاهش احساس گناه نوجوانان دختر مبتلا به وسواس شهر یزد استفاده شود.