مقایسه اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد و فرزندپروری مبتنی بر روان شناسی مثبت گرا بر تنظیم هیجان در مادران کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

 مادران کودکان مبتلا به نارسایی توجه/بیش‌فعالی با چالش‌های مهمی ازجمله نقص در مدیریت و تنظیم هیجان مواجه‌ هستند. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی‌بر پذیرش و تعهد و آموزش فرزندپروری مبتنی‌بر روان‌شناسی مثبت‌گرا بر تنظیم هیجان مادران کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی انجام شد.

روش‌بررسی: 

مطالعه حاضر به‌روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری را تمامی مادران کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی 8تا12ساله پسر در شهر تهران در سال 1400 تشکیل دادند. ازطریق نمونه‌گیری هدفمند و دردسترس، 45 نفر مادر داوطلب وارد مطالعه شدند و به‌شکل تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (گراتز و رومر، 2004)، برنامه آموزش فرزندپروری مبتنی‌بر پذیرش و تعهد (کوین و مورل، 2009) در ده جلسه نوددقیقه‌ای و آموزش فرزندپروری مبتنی‌بر روان‌شناسی مثبت‌گرا (رشید و سلیگمن، 2013) در ده جلسه نوددقیقه‌ای بود. برای تحلیل داده‌ها، از آزمون‌های تحلیل واریانس و تحلیل کوواریانس تک‌متغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری 0٫05 استفاده شد.

یافته‌ها:

 نتایج نشان داد، بعد از حذف اثر پیش‌آزمون، در پس‌آزمون، بین دو گروه آزمایش و گروه گواه در میانگین نمره تنظیم هیجان تفاوت معناداری وجود داشت (0٫001>p). همچنین مداخله فرزندپروری مبتنی‌بر پذیرش و تعهد (0٫001>p) و مداخله فرزندپروری مبتنی‌بر روان‌شناسی مثبت‌گرا (0٫023=p) برای گروه‌های آزمایش موجب کاهش دشواری در تنظیم هیجان در مادران، درمقایسه با گروه گواه شد. بین اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی‌بر پذیرش و تعهد و آموزش فرزندپروری مبتنی‌بر روان‌شناسی مثبت‌گرا بر کاهش دشواری  در تنظیم هیجان در مادران کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی  نیز تفاوت معنادار وجود داشت (0٫001>p).

نتیجه‌گیری:

 براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود که اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی‌بر روان‌شناسی مثبت‌گرا بر بهبود تنظیم هیجان مادران بیشتر از آموزش فرزندپروری مبتنی‌بر درمان پذیرش و تعهد است.