اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر عزت نفس و خودکارآمدی عاطفی دانشجویان دختر دارای سابقه شکست عاطفی

 نشانگان ضربه عشق شامل مجموعه نشانه‌ها و علایم شدیدی بوده که با برهم‌خوردن رابطه عاشقانه ظهور می‌کند و کاهش عزت‌نفس و خودکارآمدی ازجمله این نشانه‌ها است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی‌رفتاری بر عزت‌نفس و خودکارآمدی عاطفی دانشجویان دختر با سابقه شکست عاطفی بود.

روش‌بررسی: 

پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. به‌منظور اجرای پژوهش، از پرسشنامه‌های عزت‌نفس روزنبرگ (1965) و خودکارآمدی عاطفی کرک و همکاران (2008) استفاده شد. سپس آزمودنی‌های گروه آزمایش به‌مدت هشت جلسه دوساعته به‌صورت هفتگی تحت مداخله درمان شناختی‌رفتاری قرار گرفتند؛ ولی گروه گواه هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. پرسشنامه‌های مذکور در مرحله پیش‌آزمون و در مرحله بعد از اتمام دوره درمان شناختی‌رفتاری و سه ماه بعد از آخرین جلسه درمانی تکمیل شدند. برای تجزیه‌وتحلیل یافته‌های تحقیق از آزمون تی‌مستقل و آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر و نرم‌افزار SPSS نسخه 23 در سطح معنا‌داری 0٫05 استفاده شد.

یافته‌ها: 

نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر در پس‌آزمون و پیگیری نشان داد، درمان شناختی‌رفتاری موجب افزایش معنادار عزت‌نفس (0٫001>p) و خودکارآمدی عاطفی (0٫001>p) دانشجویان دختر با سابقه شکست عاطفی می‌شود.

نتیجه‌گیری: 

به‌طورکلی می‌توان بیان کرد که درمان شناختی‌رفتاری برای بهبود عزت‌نفس و خودکارآمدی عاطفی دختران با سابقه شکست عاطفی توصیه‌شدنی است و می‌توان از این درمان جهت بهبود کیفیت زندگی و امید به آینده در این افراد استفاده کرد.