بررسی اثربخشی آموزش خویشتن داری جنسی مبتنی بر آموزه های اسلامی بر تکانشوری، ابراز وجود، خیانت و اعتمادبه نفس زنان درگیر در روابط فرازناشویی

خانواده یکی از ارکان اصلی جامعه اسلامی است که زنان نقش مهمی در آن دارند؛ اما روابط فرازناشویی می‌تواند سازمان خانواده را تخریب کند؛ ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش خویشتن‌داری جنسی مبتنی‌بر آموزه‌های اسلامی بر تکانشوری، ابراز وجود، خیانت و اعتمادبه‌نفس افراد درگیر در روابط فرازناشویی بود.

این پژوهش با روش مطالعه تک‌موردی با طرح A-B-A انجام شد. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان درگیر در روابط فرازناشویی تشکیل دادند که بین تیر تا شهریور 1399 به موسسه توسعه روان‌شناسی و مشاوره سایدا در شهر تهران، ارجاع داده شدند. روش نمونه‌گیری به‌شیوه هدفمند بود که پنج نفر انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه اعتمادبه‌نفس آیزنک (آیزنک، 1977)، مقیاس تکانشوری بارات (پاتون و همکاران، 1995)، پرسشنامه جریت‌ورزی برای بزرگسالان (گی و همکاران، 1975) و مقیاس نگرش خیانت زناشویی (والتی، 2008) بود. درمان خویشتن‌داری جنسی مبتنی‌بر آموزه‌های اسلامی در دوازده جلسه یک‌ساعته به‌شکل انفرادی و حضوری اجرا شد. تحلیل داده‌ها با روش‌های شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی صورت گرفت.

نتایج نشان داد، در آزمودنی‌ها درصد بهبودی متغیر خیانت بیشتر از 80 درصد بود. همچنین برای متغیرهای ابراز وجود بین 53 تا 87 درصد، تکانشوری 50 تا 61درصد و اعتمادبه‌نفس 50 تا 136درصد بهبودی مشاهده شد که از نظر بالینی معنادار بود. همچنین میانگین شاخص تغییر پایا، یک‌بار پس از اتمام تمامی جلسات مداخله و یک‌بار پس از اتمام جلسه پیگیری محاسبه شد. این شاخص در تمامی متغیرها و در تمامی آزمودنی‌ها بزرگ‌تر از عدد 1٫96 به‌دست آمد که از نظر آماری بیانگر بهبودی به‌وجودآمده در متغیرهای پژوهش در آزمودنی‌ها بود.

براساس یافته‌های این پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، بسته آموزشی خویشتن‌داری جنسی مبتنی‌بر آموزه‌های اسلامی، سبب کاهش تکانشوری و خیانت زناشویی و افزایش ابراز وجود و اعتمادبه‌نفس در افراد درگیر در روابط فرازناشویی می‌شود.