تاثیر طرحواره درمانی بر رضایت جنسی، تنظیم هیجانی و تاب آوری در پرستاران با دلزدگی زناشویی

مقدمه:

 طرحواره درمانی رویکردی یکپارچه نگر است که از ترکیب نظریه ها و تکنیک هایی که از قبل وجود داشته اند حاصل شده و برای مشکلات زناشویی کاربرد فراوانی دارد. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف تاثیر طرحواره درمانی بر رضایت جنسی، تنظیم هیجانی و تاب آوری در پرستاران با دلزدگی زناشویی انجام شد.

این پژوهش، به صورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری و با گروه کنترل انجام شد. شرکت کنندگان شامل 40 پرستار با دلزدگی زناشویی شهر تبریز در سال 1398 بودند که به صورت تصادفی ساده در دو گروه مساوی آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه های رضایت جنسی، تنظیم هیجان و تاب آوری توسط آزمودنی های هر دو گروه تکمیل شد و مداخله مبتنی بر طرحواره درمانی طی 12 جلسه 90 دقیقه ای (هر هفته یک جلسه) برای گروه آزمایش اجرا شد. پس از اتمام جلسات، مجددا پرسشنامه های فوق در هر دو گروه تکمیل و نهایتا بعد از سه ماه نیز پیگیری به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.

تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین نمره های پس آزمون و پیگیری گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون، تفاوت معنی داری وجود داشت (01/0<p) همچنین نتایج آزمون اندازه گیری مکرر نشان داد که تاثیرات طرحواره درمانی درگذر زمان پایدار می باشد. در گروه کنترل تفاوت معنی داری بین پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری وجود نداشت. 

با توجه به تاثیر مثبت طرحواره درمانی بر رضایت جنسی، تنظیم هیجان و تاب آوری، استفاده از این درمان در برنامه ریزی اقدامات بهداشت روانی برای پرستاران توصیه می شود.