بررسی ارتباط نتایج حاصل از دو روش شمارش اعداد طی یک نفس و حداکثر شدت جریان بازدم در ارزیابی عملکرد ریوی بیماران دچار حمله حاد آسم مراجعه کننده به اورژانس

آسم یک بیماری مزمن است که عمدتا با خس خس، سرفه و تنگی نفس دورهای ناشی از واکنش بیش از حد راه هوایی و التهاب مشخص می شود. هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط نتایج حاصل از دو روش شمارش اعداد طی یک نفس و حداکثر شدت جریان بازدم در ارزیابی عملکرد ریوی بیماران دچار حمله حاد آسم مراجعه کننده به اورژانس، می باشد.

در این مطالعه مقطعی روی33 بیمار با شکایت حمله حاد آسم قبل و بعد از درمان اولیه، پیک فلومتری و سپس SBC (Single Breath Counting) انجام گردید. چک لیستی شامل سن، جنس، تعداد تنفس، اشباع اکسیژن خون، شدت حمله آسم ، SBC و PEFR (Peak Expiratory Flow Rate) قبل و بعد از درمان تکمیل شد. آنالیز آماری جهت بررسی ارتباط بین داده ها توسط SPSS v.26 انجام گردید.

33 بیمار شامل13 خانم و20 آقا با میانگین سنی 58/10±39/32 بررسی شدند. در آنالیز آماری ارتباط خطی معنی دار مستقیم قوی بین مقادیر SBC و PEFR قبل و بعد از درمان، درصد تغییرات اشباع اکسیژن و بین درصد تغییرات SBC با PEFR دیده شد.(به ترتیب r=0.932 و r=0.915وr=0.892) و ارتباط خطی معنی دار معکوس بین PEFR و SBCبا شدت آسم دیده شد (P<0.05) ارتباط خطی معنی دار معکوس بین SBC با درصد تغییرات تعداد تنفس وجود ندارد (r=-0.279 P>0.05).

نتایج این مطالعه می‌توانند نشان دهنده کفایت SBC جهت جایگزینی PEFR در بررسی عملکرد ریوی بیماران بزرگسال مراجعه کننده به اورژانس با حمله آسم باشند.