پیش بینی پراکنش بالقوه کهورک (.Prosopis farcta (L در مراتع حاشیه رودخانه نیاتک سیستان

پژوهش حاضر با هدف شناخت نیاز های محیطی گونه Prosopis farcta (L.) و تهیه نقشه پراکنش بالقوه آن با بهره گیری از روش های درخت طبقه بندی و رگرسیون، جنگل تصادفی و مدل تجمعی تعمیم یافته در مراتع حاشیه رودخانه نیاتک منطقه سیستان انجام شد. برای این منظور، داده های حضور گونه طی بازدید میدانی و اطلاعات عوامل محیطی با استفاده از نمونه برداری میدانی و مدل رقومی ارتفاع تهیه شد. در آغاز مدل سازی رویشگاه با بهره گیری از مدل دامنه اجرا و نقشه پیش بینی حاصل از این روش برای تهیه نقاط شبه عدم حضور استفاده شد. مدل سازی پراکنش گونه با روش های جنگل تصادفی، درخت طبقه بندی و رگرسیون و روش تجمعی تعمیم یافته انجام شد. ارزیابی دقت مدل های با معیار سطح زیر منحنی انجام شد. نتایج نشان داد که مدل جنگل تصادفی با مقدار سطح زیر منحنی 0.98 دارای بیشترین دقت پیش بینی است. پس از این روش، به ترتیب مدل های جمعی تعمیم یافته و درخت طبقه بندی و رگرسیون قرارگرفت. بیشترین و کمترین مقدار تطابق با شاخص کاپا به ترتیب مقدار 0.75 و 0.43 به مدل جنگل تصادفی و مدل جمعی تعمیم یافته اختصاص دارد. نتایج بررسی اهمیت متغیرها نشان داد که در مقیاس مورد بررسی، عوامل مرتبط با خاک و فاصله از رودخانه در مقایسه با دیگر عوامل، تاثیر بیشتری در پراکنش گونه مذکور دارند، به نحوی که در تمامی مدل های مورد استفاده متغیرهای درجه اسیدیته و هدایت الکتریکی به عنوان متغیرهای مهم تر شناسایی شد. در مجموع، با توجه به اینکه قسمت های مرکز و حاشیه رودخانه نیاتک دارای بیشترین مطلوبیت برای انتشار گونه کهورک هستند، پیشنهاد می گردد طرح های توسعه رویشگاه های گونه Prosopis farcta در این مناطق برنامه ریزی شود.