بررسی پوسته شدگی بتن خودتراکم حاوی ترکیب های پوزولانی

پوزولان ها، مواد آلومینو-سیلیکاتی هستند که جایگزینی بخشی از سیمان با آن ها، به بهبود خواص دوامی بتن کمک می کند. همچنین، با تولید کمتر سیمان و کاهش تولید کربن دی اکسید ناشی از آن، به محیط زیست و توسعه پایدار کمک می کنند. یکی از کاربردهای پوزولان ها در بتن خودتراکم است، بتنی که به دلیل ویژگی هایش مورد اقبال واقع شده است. از طرفی یکی از موضوعات دوامی، میزان مقاومت بتن در چرخه های ذوب و انجماد در مجاورت نمک یا همان پوسته شدگی است که با تخریب سطح، دوام بتن را تحت الشعاع قرار می دهد. در برخی تحقیقات پیشین، استفاده از ترکیبات دوگانه (یک نوع پوزولان در کنار سیمان) و سه گانه (دو نوع پوزولان در کنار سیمان)، علی رغم بهبود عملکرد دوامی بتن، مقاومت در برابر پوسته شدگی را کاهش داده است. از طرفی تحقیقات درباره پوسته شدگی ترکیبات سه گانه و چهارگانه (سه نوع پوزولان در کنار سیمان) بسیار محدود بوده است. بدین سبب هدف از این تحقیق، مطالعه و مقایسه تاثیر ترکیبات دوگانه، سه گانه و چهارگانه بر پوسته شدگی بتن خودتراکم، بوده است. بدین منظور از درصدهای 0، 10 و 20 از دو پوزولان تراس و پومیس در کنار 10% میکروسیلیس در 9 طرح هوازایی نشده و 2 طرح 3% هوازایی شده استفاده شد. نتایج نشان داد که یک ترکیب سه گانه، بهترین مقاومت پوسته شدگی را در بین ترکیبات بدون هوازایی کسب کرد. همچنین بین ترکیبات هوازایی نشده، طرح های حاوی ترکیبات دوگانه و سه گانه بر خلاف ترکیبات چهارگانه، مقاومت مناسبی در برابر پوسته شدگی داشتند. ضمنا هوازایی مقدار پوسته شدگی ترکیبات پوزولانی را کاهش محسوسی داد.