آیا همه بیماران مبتلا به بلوغ زود رس باید درمان شوند؟

بلوغ زودرس مرکزی در دختران بطور شایع رخ می دهد. از طرف دیگر درمان بلوغ زودرس مرکزی با آگونیست های هورمون های آزادکننده گنادوتروپین ها (GnRH) بطور وسیع مورد استفاده قرار  می گیرد. آگونیست های GnRH با مهار محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- گناد، سبب توقف صفات ثانویه جنسی و پیشگیری از پیشرفت سن استخوانی و در نتیجه حفظ پتانسیل رشد قدی بیماران می شود. با استفاده روز افزون از آگونیست های GnRH، این امرمهم باید روشن شود که چه گروهی از بیماران مبتلا به بلوغ زودرس مرکزی از این درمان سود می برند. فاکتورهای مهم در انتخاب بیماران جهت درمان فوق عبارتند از: سن شروع بلوغ، سرعت پیشرفت بلوغ و قد نهایی پیش بینی شده. هر چه سن شروع بلوغ پایین تر باشد (کمتر از 6 سالگی در دختران)، سرعت پیشرفت علایم بلوغ بیشتر باشد (تغییر از یک مرحله بلوغ به مرحله دیگر در مدت کمتراز 6-3 ماه) و هر چه قد نهایی پیش بینی شده بیماران کمتر باشد (در دختران کمتر از 150 سانتیمتر و در پسران کمتر از 160 سانتیمتر) این بیماران از درمان با آگونیست های GnRH سود بیشتری می برند.