تاثیر 4 هفته تمرین مقاومتی و تستوسترون بر بیان ژن mTOR در بافت تاندون رت های نر

ابعاد و خصوصیات تاندون و عضله با یکدیگر بسیار مرتبط بوده و متناسب با یکدیگر تغییر می نمایند. عملکرد و وضعیت عضله نیز تحت تاثیر شدت و نوع فعالیت بدنی بخصوص تمرینات مقاومتی و هورمون تستوسترون است و این احتمال وجود دارد که تاندون نیز تحت تاثیر تمرین و تستوسترون قرار بگیرد. لذا در مطالعه ی حاضر به تعیین تاثیر 4 هفته تمرین مقاومتی و تستوسترون بر بیان ژن mTOR در تاندون رت های نر  پرداخته شد.

در این مطالعه تجربی 24 سر رت نر با سن 8 هفته و دامنه وزنی دامنه وزنی 20±220 گرم به طور تصادفی در 4 گروه 6 سری شامل 1) کنترل، 2) تمرین مقاومتی، 3) تستوسترون، 4) تمرین مقاومتی+ تستوسترون قرار گرفتند. در مدت چهار هفته پنج جلسه در هفته تمرینات مقاومتی را انجام دادند، همچنین رت های گروه تستوسترون، پنج جلسه در هفته mg/kg 2 تستوسترون پروپیونات به صورت صفاقی دریافت نمودند. برنامه تمرینی شامل چهار هفته و هفته ای پنج روز بالارفتن از نردبان بود. سطوح بیان ژنmTOR به روش RT& PCR اندازه گیری شد. از تحلیل واریانس واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی برای تحلیل آماری استفاده شد. سطح معنی داری 05>p در نظر گرفته شد.

نتایج آنوای یک سویه نشان داد که سطح بیان ژن mTOR در چهار گروه معنادار بود (014/0=P). با مراجعه به آزمون تعقیبی توکی نتایج نشان داد که گروه تمرین مقاومتی و تستوسترون تنها با گروه تمرین و کنترل اختلاف معناداری نشان داد (05/0>P). سایر گروه ها هیچ کدام دو به دو اختلاف معناداری نشان ندادند (05/0<P).

به نظر می رسد اثر تعاملی تستوسترن با تمرین مقاومتی می تواند اثر مطلوب تری نسبت به هر کدام به تنهایی بر بهبود بیان ژن mTOR در بافت تاندون رت ها داشته باشد.