ارتباط عاطفه منفی با سلامت روان پرستاران بخش های ویژه در مراکز اموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران

عاطفه منفی یکی از عوامل کاهش کارایی فردی می شود و به عنوان یکی از عوامل تهدیدکننده سلامتی پرستاران در محیط های بیمارستانی نیز شناخته شد. لذا هدف تحقیق، تعیین ارتباط عاطفه منفی در محیط کار با سلامت روان پرستاران بخش های ویژه در مراکز اموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد.

پژوهش حاضر به صورت توصیفی مقطعی در سال 1399 بر روی 195 پرستار شاغل در بخش های دیالیز، ICU و CCU از پنج بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مازندران صورت گرفت. نمونه گیری با روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه اعمال منفی (NAQ-R) و پرسش نامه سلامت عمومی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمارهای توصیفی و آزمون ه ضریب همبستگی  با استفاده از نرم افزار spss نسخه21 استفاده شد.

 بر اساس یافته های پژوهش همبستگی مثبت معناداری میان عاطفه منفی و ابعاد آن با سلامت روان و ابعاد آن وجود داشت (00/0≤p). همچنین در برخی موارد همبستگی ابعاد سلامت روان با عاطفه منفی ضعیف، ضریب همبستگی با حیطه اجتماعی 875/0 و با حیطه افسردگی 225/0 به دست آمد.

 همبستگی مثبت بین عاطفه منفی و سلامت روان نشان دهنده این است که با افزایش عاطفه منفی، سلامت روان پرستاران نیز کاهش می یابد. از انجایی که یکی از وظایف این حرفه، حفظ و ارتقا سلامتی مردم می باشد، لذا کارکنان پرستاری باید از حداکثر سلامتی بهره مند باشند تا هنگام مواجهه با عاطفه منفی از عواقب این پدیده کمتر آسیب ببینند.