ارزیابی شدت آسیب پذیری فیزیکی ساحل دلتای رودخانه سفیدرود

پیشینه و اهداف:روش‌ها‌: مطالعات آسیب‌پذیری فیزیکی سواحل اولین بار توسط گورنیتز در سال 1991 در سواحل غربی اقیانوس اطلس انجام گرفت و پس از آن مطالعات متعددی در سایر نقاط دنیا انجام یافت. در این مقاله تعیین شدت آسیب‌پذیری فیزیکی ساحل دلتای سفیدرود، شناسایی لندفرم های ساحلی و نحوه تغییر شکل آنها با گذشت زمان اهداف اصلی تحقیق می‌باشد. با استفاده از نتایج بازدیدهای میدانی، تفسیر نتایج مطالعات سنجش از دور و تغییرات رقومی خطوط ساحلی در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی و با مطالعه معیارهای موثر در آسیب‌پذیری فیزیکی سواحل مانند: شیب ساحل، جنس رسوبات ساحلی، نوع لندفرم‌های ساحلی، نرخ تغییرات خطوط ساحلی، میزان آسیب‌پذیری فیزیکی ساحل دلتای سفید رود محاسبه شد. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که میزان آسیب‌پذیری فیزیکی ساحل دلتای سفیدرود در مناطق مختلف آن متفاوت می‌باشد. مناطق منتهی به دهانه غربی و شرقی رودخانه سفیدرود دارای بیشترین آسیب‌پذیری فیزیکی است و با افزایش فاصله از محل دهانه رودخانه به سمت غرب و شرق به تدریج از میزان آسیب‌پذیری فیزیکی کاسته می‌شود. لندفرم‌های ساحلی فرسایشی در ناحیه مجاور دهانه رودخانه سفیدرود به صورت تراس‌های فرسایشی شکل گرفته است و زبانه‌های ماسه‌ای در بخش منتهی‌الیه غربی و شرقی دلتای سفیدرود ایجاد شده است. نتیجه‌گیری: دلتای سفیدرود تحت تاثیر نیروهای فرساینده دریای خزر قرار دارد و حجم بالای رسوب‌گذاری مواد ماسه‌ای که حاصل آورد رودخانه سفیدرود می‌باشد تحت تاثیر جریان‌های ساحلی توانایی ایجاد لندفرم‌های رسوبی مانند زبانه‌های ماسه‌ای را در مناطق دوردست دارد. دستیابی به نقشه آسیب‌پذیری فیزیکی دلتای سفیدرود شرایط را برای اتخاذ تصمیمات صحیح در مدیریت جامع مناطق ساحلی فراهم می‌کند و این روش می‌تواند برای سایر مناطق ساحلی قابل استفاده باشد.