ارزیابی معیارهای حائز اهمیت در استقرار قفس های شناور پرورش ماهی در آبهای ایرانی دریای خزر

کاهش شدید ذخایر ماهیان دریای خزر و اثرات منفی آن بر صید و بهره برداری و نیز بحران و کمبود منابع آبی در خشکی سبب شده که فعالیت های آبزی پروری پاسخگوی نیاز رو به افزایش مصارف انسانی از آبزیان نباشد. به همین دلیل گرایش به پرورش ماهیان در محیط های آبی و توسعه آبزی پروری در محیط های محصور مانند قفس یکی از اولویت های سازمان شیلات ایران می باشد. مکان یابی مناسب برای استقرار قفس های پرورش نقش بسیار مهمی در موفقیت سرمایه گذاری و توسعه آبزی پروری دارد. در مطالعات جانمایی انجام شده در موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور و سازمان شیلات ایران (در اوایل دهه 1390)، بطور مشابهی، اعماق 30 تا 50 متر برای توسعه آبزی پروری دریایی تعیین شد. اما در معیارهای انتخاب شده در سازمان شیلات ایران، عوامل محدودکننده از قبیل حریم رودخانه ها، فعالیت صیادی شناورهای کیلکاگیر و شرکت های تعاونی پره ساحلی، نیازهای اکولوژیکی گونه موردنظر برای پرورش و پارامترهای محیطی موثر در پرورش آن، در تعیین محدوده ی استقرار قفس های شناور لحاظ نگردید. به همین دلیل از هشت منطقه معرفی شده توسط سازمان شیلات ایران، نیمی از آنها که شامل توسکاتوک، چالوس، عباس آباد و شیرود بطورمشترک در محدوده اولویت اول تعیین شده توسط موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور می باشد. توسعه بیشتر پرورش ماهی در قفس در دریای خزر به مطالعات و داده های بیشتر و دقیق تر از پارامترهای هیدرولوژی و هیدروبیولوژی نیاز دارد تا بتوان مناسب ترین مکان ها را برای استقرار قفس های شناور تعیین و معرفی نمود و گام موثری در راستای کاهش هزینه ها و افزایش تولید برداشت.