اثربخشی آموزش مهارت ابراز وجود بر خودکارآمدی و تمایزیافتگی دختران در شرف ازدواج تحت حمایت بهزیستی، شهرستان شوش، سال 1397

جامعه موفق در گرو خانواده های منسجم و موفق می باشد و این مهم زمانی تحقق می یابد که ازدواج و انتخاب همسر از روی آگاهی صورت گیرد. ازدواج یک رابطه پیچیده و ظریف بین دو انسان است که در دست یابی زن و مرد بر نیاز های عاطفی-روانی و جسمی نقشی اساسی دارد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت ابراز وجود بر خودکارآمدی و تمایزیافتگی دختران در شرف ازدواج تحت حمایت بهزیستی انجام شد. 

این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری مطالعه حاضر، تمامی دختران در شرف ازدواج تحت حمایت بهزیستی شهرستان شوش به تعداد هشتاد و هفت نفر بودند که از بین آن ها، پنجاه نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه بیست و پنج نفری (گروه آزمایش و گروه گواه) با گمارش تصادفی جایگزین شدند. ابزار گرد آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه باورهای خودکارآمدی شرر و همکاران1982 و پرسشنامه تمایزیافتگی اسکورون2000 بود. گروه آزمایشی هشت جلسه نود دقیقه ای تکنیک های گروهی ابراز وجود را دریافت کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس یک متغیری آنکوا و چندمتغیری مانکوا با استفاده از نرم افزار آماری SPSS22 استفاده شد.

نتایج نشان داد که میانگین نمرات خودکارآمدی و تمایزیافتگی در دو گروه آزمایشی و گواه تفاوت معنی داری داشت. به عبارتی آموزش مهارت ابراز وجود باعث افزایش خودکارآمدی و تمایز‍ یافتگی دختران در شرف ازدواج تحت حمایت بهزیستی در مرحله پس آزمون شده است. همچنین نمرات گروه آزمایشی پس از دریافت آموزش مهارت های ابراز وجود نسبت به گروه گواه، کاهش میزان واکنش پذیری هیجانی، جدایی عاطفی، آمیختگی عاطفی و افزایش جایگاه من در دختران در شرف ازدواج تحت حمایت بهزیستی را نشان داد.

براساس یافته ها می توان بیان کرد که آموزش مهارت ابراز وجود ازعوامل مهم و تاثیرگذار بر افزایش خودکارآمدی و تمایزیافتگی دختران در شرف ازدواج تحت حمایت بهزیستی می باشد. بنابراین، باتوجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود، کاربرد آموزش مهارت ابراز وجود به عنوان یکی از آموزش های درمانی مفید در  راستای افزایش خودکارآمدی و تمایزیافتگی در دختران در شرف ازدواج تحت حمایت بهزیستی بیشتر مد نظر قرار گیرد.