بررسی میزان تنبلی اجتماعی جوانان و نقش آن در توسعه پایدار (مورد مطالعه: جوانان شهر تهران)

این پژوهش با هدف شناخت میزان تنبلی اجتماعی جوانان شهر تهران به عنوان یک مانع توسعه پایدار و عوامل موثر برآن صورت گرفته است. بدین منظور از بین عوامل و متغیر‏های گوناگون موثر، ویژگی‏های فردی و خانوادگی جوانان و حمایت‏های اجتماعی شامل: حمایت عاطفی، حمایت مالی، حمایت خدماتی، حمایت مشورتی، حمایت مصاحبتی و حمایت اطلاعاتی به عنوان متغیرهای مستقل انتخاب شدند. روش تحقیق در این پژوهش، پیمایش می‏باشد و ابزار گردآوری داده‏ها، پرسشنامه با اعتبار سازه است. جامعه آماری، جوانان 18 تا 35 سال شهر تهران هستند. حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران 400 نفر محاسبه شد. یافته‏های تحقیق نشان می‏دهد که میزان تنبلی اجتماعی در سطح متوسط است. بین سن، جنسیت و میزان حمایت اجتماعی خانواده با میزان تنبلی جوانان رابطه معنادار وجود دارد. تنبلی اجتماعی مانعی برای مشارکت خودجوش و تاثیرگذار جوانان در امور جامعه محسوب می‏شود و این موضوع در فرایند توسعه پایدار نقش منفی و مهمی ایفا می‏کند.