بررسی مرگ و تاثیر آن بر زندگی در آثار سعدی با تکیه بر روان درمانگری اگزیستانسیال اروین یالوم

مرگ قطعی ‏ترین غایتی است که هر لحظه و در هر برهه ‏ای از زندگی ممکن است رخ‏ دهد، حقیقت هولناکی که انسان با وحشت از مرگ به آن پاسخ ‏می ‏دهد. روان ‏درمان گران‏ بسیاری، ازجمله یالوم، آن را سرچشمه اصلی اضطرابی می‏ دانند که بر رفتار و روان آدمی تاثیر فراوان می ‏گذارد. تاریخ نشان ‏داده ‏است که شاعران و نویسندگان عمیقا درباره مرگ اندیشیده و از آن سخن ‏ها گفته ‏اند. سعدی، اندیشمند ایرانی، که به واسطه بیان حکمت های اخلاقی و مشرب فلسفی اش شهرت جهانی پیدا کرده ‏است، در آثار خود بوستان و گلستان و حتی غزلیات، ضمن بیان حکایت ‏ها، به معنای مرگ و اضطراب ناشی از آن پرداخته ‏است. با توجه به اهمیت موضوع مرگ و قطعی و گریزناپذیربودن آن، در پژوهش حاضر با استفاده از آثار سعدی و با روش توصیفی -تحلیلی مبتنی بر مطالعات میان‏ رشته ‏ای، پاسخ به این سوال‏ دنبال شده است که سعدی و یالوم چگونه به انسان‏ ها کمک ‏می ‏کنند تا بر وحشت ناشی از مرگ غلبه‏ کنند و با وجود علم به مرگ شادمانه به زندگی خود ادامه‏ دهند یا خود را از ترس آن برهانند تا بتوانند با بحران ‏ها و مشکلات روحی و روانی مواجه‏ شوند. یافته‏ های پژوهش نشان‏ می ‏دهد رویارویی و یادآوری مرگ نه تنها باعث کاهش اضطراب مرگ می ‏شود، بلکه زندگی را معنادار، گرانبها و ارزشمند می ‏کند. با چنین برداشتی، می‏ توان مرگ را نه تنها برای خود، بلکه برای دیگران نیز لذت‏ بخش‏ کرد.