عدم ماندگاری نیروی کار حرفه ای در موسسات حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران

عدم ماندگاری نیروی حرفه‏ ای حسابرسی یکی از مشکلات اساسی حرفه حسابرسی است که می‏تواند یکی از عوامل کاهش کیفیت حسابرسی باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی علل عدم ماندگاری نیروهای مزبور در موسسات حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران می‏باشد. برای جمع ‏آوری داده‏ ها از مصاحبه غیرساختار یافته با 9 نفر از کارکنان حرفه ‏ای موسسات حسابرسی، استفاده شده است. مقوله‏ ها و مولفه ‏های موثر بر تصمیم عدم ماندگاری کارکنان حرفه ‏ای، از طریق کدگذاری و تحلیل مضمون مصاحبه ‏های انجام شده شناسایی و ارایه گردید. معیارهای مخاطرات کارکنان حرفه‏ ای حسابرسی به شرح زیر به دست آمدند. معیارهای عدم تسهیم دانش و عدم اهمیت صلاحیت‏ های عمومی کارکنان در موسسات شامل مناسب نبودن آموزش حرفه‏ ای و استرس ارتقا شغلی، معیارهای نوع ابعاد شخصیتی کارکنان شامل نبودن محل کار ثابت و حجم و فشار بالای کار، معیارهای عدم مشارکت مناسب کارکنان در موسسات شامل حقوق و مزایای شغل و ترکیب نامناسب تیم‏های حرفه ‏ای و معیارهای عدم ایجاد رفتار کاری نوآورانه در موسسات و عدم استفاده از فناوری‏ ها شامل عدم ایجاد رفتار کاری نوآورانه در موسسات و عدم استفاده از فناوری‏ ها شامل نوآور نبودن فعالیت‏ ها در حسابرسی می ‏باشد. با توجه به یافته ‏های تحقیق می‏ توان گفت همه دلایل خروج کارکنان حرفه ‏ای معطوف به مسایل اقتصادی نبوده و شامل معیارهایی همچون آموزش حرفه‏ ای، نحوه ارتقا شغلی، تشریح شرایط کاری حرفه حسابرسی برای دانشجویان قبل از ورود به حرفه و استفاده از فناوری‏ های نوین (ازجمله استفاده از نرم ‏افزارهای رایانه ‏ای) در حسابرسی می‏ باشد. پژوهش حاضر، می‏ تواند برای مراجع ذی‏صلاح مربوطه در خصوص جلوگیری از خروج پرسنل حرفه ‏ای از موسسات حسابرسی با توجه به کمبود نیروی حرفه‏ ای موثر باشد.