ارتباط سطح سرمی سدیم با اختلال و ناتوانی در مبتلایان به سکته مغزی

سطح پایین سدیم سرم با پیامدهای بد و افزایش مرگ و میر در بیماران سکته حاد مغزی همراه است. اما نقش هیپوناترمی به عنوان یک شاخص پیش آگهی منفی بحث برانگیز بوده است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سطح پایین سدیم سرم با اختلال و ناتوانی بیماران سکته مغزی بابل انجام گردید.

این مطالعه مقطعی در مدت 6 ماه بر روی 125 نفر از بیماران سکته مغزی بستری در بیمارستان آیت اله روحانی بابل انجام شد. از مقیاس سکته مغزی موسسه ملی سلامت و مقیاس رتبه بندی اصلاح شده برای تعیین اختلال و ناتوانی سکته مغزی استفاده شد. خون وریدی برای تعیین غلظت سرمی سدیم گرفته شد. محدوده نرمال به صورت 145-135 میلی اکی والان در لیتر تعریف شد.

از 125 مبتلا به سکته مغزی، 108 مورد (86/4%) سکته مغزی انسدادی بودند. 82 مورد (65/5%) سطح پایین سدیم سرم داشتند. تفاوت در نوع سکته مغزی با سطح پایین سدیم سرم 14 مورد (17%) خونریزی دهنده در مقابل 68 مورد (83%) سکته مغزی انسدادی (0/01=p) معنی دار بود. همچنین تفاوت در جنس ارتباط معنی داری با سطح پایین سدیم سرم داشت (49 مورد (59%) زن، 33 مورد (41%) مرد، 0/02=p). در بیماران با سطح پایین سدیم سرم، شدت اختلال در زمان بستری (0/01=p) و ناتوانی در زمان ترخیص (0/02=p) بیشتر از بیماران سطح طبیعی سدیم سرم بود. در بیماران با سابقه مصرف دخانیات، 9 مورد (21%) سطح سدیم طبیعی و در مقابل 33 مورد (79%) سطح سدیم پایین داشتند (0/03=p).

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که شدت اختلال و ناتوانی در زمان ترخیص در بیماران سکته مغزی با سطح سدیم سرم ارتباط دارد. بنابراین توجه و اصلاح سطح سرمی سدیم باید بیشتر در بیماران سکته حاد مغزی مورد توجه قرار گیرد.