تبیین وضعیت زیست پذیری کلانشهر تهران در دوران پساکرونا با رویکرد آینده پژوهی

پاندمی ها با تخریب منابع درآمدی، امکانات زیستی و سلامت ساکنان در ارتباط بوده وخطری برای کشورهای در حال توسعه به شمار می رود. اکنون فاجعه های مرتبط با ویروس کوید 19 در سراسر جهان در حال افزایش بوده و ضرورت پرداختن به زیست پذیری شهری به جهت تهدیدهای پیشروی زندگی شهری امروز را دو چندان میکند. در این پژوهش به تبیین وضعیت آینده پژوهی زیست پذیری کلانشهر تهران، جهت تعیین وضعیت های محتمل آینده می پردازیم. پژوهش حاضربه لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش شناخی توصیفی تحلیلی است. در بخش نخست با استفاده از تکنیک دلفی و نظرخواهی از 30 کارشناس، شاخص های اجماع و قطعیت، اولویت و اهمیت به ارزیابی عوامل پرداخته شد. با تعیین عوامل کلیدی و پارامترهای وردی در مجموع 51 پیشران کلیدی جهت ورد به نرم افزار Micmac آماده شدند. از 2550 ارزش محاسبه شده در ماتریس اولیه اثرات متقاطع، 826 مورد دارای تاثیرگذاری زیاد، 1058 مورد دارای تاثیرگذاری متوسط و 666 مورد دارای تاثیرگذاری کم و 51 مورد بی تاتیر ارزیابی شده اند. ارزیابی وضعیت اثرگذاری و اثرپذیری عوامل کلیدی نشان می دهد که از بین 6 عامل اصلی، محیط شهری (S) و خدمات و زیرساخت های شهری مسکن (S)، اثرگذارترین ابعاد بر روند تحولات کلانشهر اهواز بوده اند. همچنین از 14 پیشران کلیدی و مهم متغیرهای آلودگی هوا (U1)، وجود حیوانات موذی (U3)، سر زندگی فضاهای عمومی (U6)، تبادل نظر مدیران شهر در تصمیم‏گیری‏های مربوط به مسایل و بحران ها (M4)، آگاهی لازم شهروندان برای مشارکت در تصمیم‏سازی‏ها و تصمیم‏گیری‏ها در زمان بروز بحران (M5)، به عنوان متغیرهای دو وجهی و تاثیرگذار دارای بیشترین اهمیت بوده اند.