اثر پرتوتابی و نگهداری در غلظت های مختلف آب نمک و سرکه بر کیفیت و ماندگاری قارچ ترافل بیابانی (Terfezia claveryi)

در این پژوهش، به منظور افزایش عمر ماندگاری و کیفیت قارچ ترافل بیابانی، قارچ ها با پرتو فرابنفش ((UVC در طول موج 254 نانومتر با شدت  mW cm−12/2 در سه زمان مختلف صفر (کنترل)، 10 و20 دقیقه و همچنین غوطه وری در محلول کلرید سدیم با چهار غلظت 16،13،10،7 درصد و سرکه 5 درصد (وزنی/وزنی) تیمار شدند. سپس، قارچ ها بمدت 160 روز در دمای  C° 4 نگهداری و به فاصله زمانی 40 روز نمونه برداری انجام شد. ویژگی های درصد کاهش وزن، سفتی بافت ، ترکیبات فنلی، ویتامین C و بار میکروبی ارزیابی شد.  نتایج نشان داد که سفتی بافت (N 83/4) در قارچ های UV-C (10 دقیقه) غوطه ور درسرکه نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. همچنین پرتوتابی اثر معنی داری در جلوگیری از کاهش وزن قارچ ها داشت و کمترین و بیشترین میزان کاهش وزن به ترتیب مربوط به تیمار UV-C (10 دقیقه) غوطه ور در سرکه و تیمار کنترل غوطه ور در آب نمک 16٪ بود. ارزیابی ترکیبات فنلی به روش HPLC  نشان داد که پرتوتابی اثر معنی داری بر افزایش ترکیبات فنلی در قارچ ها داشت با وجود اینکه مقدار این ترکیبات با گذشت زمان دچار کاهش معنی دار شد. مقدار ترکیبات فنلی در تیمارهای UV-C (10 دقیقه) غوطه ور در سرکه و کلرید سدیم 7٪ به ترتیب نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. پرتوتابی همچنین اثر معنی داری بر کاهش بار میکروبی قارچ ها داشت و افزایش شدت پرتودهی موجب افزایش مهار رشد میکروبی شد. تابش پرتو UVC موجب کاهش ویتامین C تا 78٪ در نمونه های تیمارشده گردید. غلظت های بالای آب نمک باعث دهیدراسیون بافت قارچ و افزایش افت وزن و کاهش ترکیبات فنلی و مقدار ویتامین C در طی نگهداری گردید. در کل، موثرترین تیمار جهت حفظ ویژگی های فیزیکی و کیفی ترافل، UV-C (10 دقیقه) و غوطه وری در سرکه در طی 160 روز انبارداری بیان شد.