تجزیه و تحلیل سیاست های قومی جمهوری اسلامی ایران در خصوص قوم کرد و تاثیر آن بر گروهک پژاک

تنوع قومی یکی از واقعیت های تاریخی- سیاسی ایران است. نتیجه گریزناپذیر این واقعیت، ضرورت اتخاذ و اجرای سیاست های قومی است که بتواند با برقراری و تنظیم ارتباط میان اقوام از یک سو و ارتباط اقوام و دولت از سوی دیگر، زمینه حفظ یکپارچگی، همبستگی، وحدت و وفاق ملی را فراهم نماید. مدیریت این تنوع به عنوان پدیداری اجتماعی، شامل اصل پویایی بوده و سیاست های موجود باید با توجه به شرایط و مقتضیات بهبود یابند. پژوهش حاضر در این راستا با توجه به مناقشه ایران- پژاک، با تمرکز بر تجزیه و تحلیل سیاست های قومی ایران در خصوص قوم کرد به دنبال شناسایی مشکلات در این زمینه و ارایه پیشنهاد برای ارتقای این سیاست ‍ ها، صورت یافته است. سوال اصلی پژوهش آن است که مسایل و چالش های سیاست های قومی در خصوص قوم کرد که می تواند بر اقدامات گروهک پژاک تاثیرگذار باشد چیست؟ روش پژوهش کیفی بوده و داده های گرد آمده از مصاحبه نیمه ساخت یافته با رویکرد کدگذاری باز و محوری اشتراوس و کربین، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته های پژوهش حاکی از آن است ایجاد اجماع هنجاری و قداست دادن به آن: تلاش برای ایجاد اشتراک در عقاید، آراء و دیدگاه های عمومی جامعه و پذیرش عملی شرایط موجود، تاکید بر ارزش های عام و مشترک، ایجاد رابطه طولی و عرضی میان خرده فرهنگ های محلی با فرهنگ ملی و انعطاف پذیری نسبی دولت ملی می تواند موجب ایجاد اجماع هنجاری در جامعه شود.