تدوین راهنمای بالینی جهت تشخیص زودرس بیماری های قلبی مادرزادی شدید در بدو تولد به وسیله پالس اکسیمتری

بیماری های قلبی مادرزادی، از شایع ترین ناهنجاری های مادرزادی می باشند. مهم ترین تست های تشخیصی جهت شناسایی نوزادان با بیماری های قلبی مادرزادی شامل اکوکاردیوگرافی جنین در دوران بارداری و انجام معاینات فیزیکی پس از تولد می باشند. غربالگری پالس اکسیمتری به طور بالقوه می تواند در تشخیص زودرس بیماری های قلبی مادرزادی  شدید موثر باشد.

این پژوهش یک مطالعه تکاملی چند مرحله ای است که به مدت 12 ماه از اسفند سال 1399 تا اسفند سال1400 در مرکز تحقیقات قلب کودکان واقع در پژوهشکده قلب و عروق اصفهان انجام شد. پس از شناسایی موضوع و اهداف مطالعه، سوالات پژوهشی به روش PICO طراحی شد. پس از انجام جست وجوهای نظام مند،کیفیت راهنماهای بالینی با استفاده از ابزار AGREE و توسط کمیته ای متشکل از صاحب نظران و متخصصین قلب کودکان و نوزادان مورد بررسی قرار گرفت. براساس نظر متخصصان از تعداد شش راهنمای بالینی تشخیص زودرس بیماری های قلبی مادرزادی شدید در نوزادان بدو تولد به وسیله پالس اکسیمتری، کیفیت یک راهنمای بالینی مطلوب ارزیابی شد. سرانجام پیش نویس راهنما با استفاده از روش دلفی و پنل متخصصین مورد بررسی قرار گرفت و پس از برگزاری جلسات پنل متخصصین و توافق بین اعضای نسخه نهایی راهنما تدوین گردید.

معیارهای عملکرد بالینی مربوط به غربالگری نوزادان به وسیله پالس اکسیمتری در بدو تولد براساس شواهد موجود و شرایط بهداشتی تعیین و در قالب 28 توصیه در شش بخش تدوین شد.

پزشکان، پرستاران و ماماها می توانند از توصیه های این راهنمای بالینی جهت تشخیص زودرس و ارجاع نوزادان با بیماری های قلبی مادرزادی شدید استفاده کنند.