بررسی کیفیت بهبودی پس از جراحی و عوامل پیش بینی کننده آن در سالمندان تحت جراحی

جراحی در سالمندان بسیار حساس بوده و مهمتر از خود جراحی، کیفیت بهبودی آن است که تعیین عوامل پیش بینی کننده ی آن در پرستاری سالمندی از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از مطالعه ی حاضر تعیین وضعیت کیفیت بهبودی پس از جراحی و عوامل پیش بینی کننده آن در سالمندان تحت جراحی بیمارستان امام حسین (ع) تهران در سال 1400 است.

مطالعه حاضر یک مطالعه ی توصیفی- تحلیلی است که جامعه ی پژوهشی آن را سالمندان تحت جراحی بیمارستان امام حسین (ع) تهران در نیمه ی اول سال 1400 تشکیل دادند. 250 نفر از سالمندان واجد شرایط بعد از اعمال جراحی از طریق نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک سالمندان و پرسشنامه ی کیفیت بهبودی 40 سوالی QOR-40 استفاده شد. داده ها با نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 20 و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. 

بیشتر سالمندان شرکت کننده مرد، متاهل، بی سواد و با میانگین سنی 05/7 ± 94/67 سال بودند. 4/88 درصد سابقه ی بستری قبلی و 8/64 درصد نیز سابقه ی جراحی قبلی داشتند. 72 درصد حداقل یک بیماری زمینه ای داشتند که شایعترین بیماری نیز دیابت (36 درصد) بود. میانگین و انحراف معیار کل کیفیت بهبودی بیماران 1 39/104 (در حد متوسط) بود. از میان ابعاد نیز استقلال جسمی با کسب نمره 84/2 بالاترین و درد با کسب نمره 61/2 از 5 کمترین نمره را گرفتند. رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که سن، تعداد جراحی، دلیریوم، وضعیت تاهل، وضعیت مسکن، وضعیت همزیستی، تحصیلات و نوع جراحی مهمترین عوامل موثر بر کیفیت بهبودی بعد از جراحی می باشند.

توجه به کیفیت بهبودی پس از جراحی مخصوصا در سالمندان از اهمیت بالایی برخوردار است. حفظ و ارتقای وضعیت موجود در مطالعه ی حاضر با تمرکز و توجه به عوامل پیش بینی کننده ی بدست آمده می تواند کمک کننده و مفید باشد.