مقایسه اثربخشی درمان وجودگرای معنویت محور وآموزش مدل سالمندی سالم بر امید به زندگی در سالمندان

سالمندی همراه با امید به زندگی، زمینه ساز ارتقاء بهزیستی و کیفیت زندگی در سالمندان است. به همین جهت، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان وجودگرای معنویت محور و آموزش مدل سالمندی سالم بر امید به زندگی در سالمندان انجام شد.

مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری سالمندان ساکن در مراکز نگهداری سالمندان در شهر اصفهان در بهار 1401، و گروه نمونه 58  نفر از این سالمندان بودند که به صورت هدفمند انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (گروه کنترل و گروه درمان وجودگرای معنویت محور هر گروه 20 نفر و گروه آموزش سالمندی سالم 18) گمارده شدند. درمان وجودگرای معنویت محور و آموزش الگوی سالمندی سالم هر یک طی 12 جلسه 90 دقیقه ای اجرا و گروه کنترل درمان و آموزشی دریافت ننمود. داده ها از طریق فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه امید به زندگی جمع آوری و با روش های تحلیل خی دو، تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS نسخه 26  تحلیل شد.

یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل در متغیرهای سن، جنسیت، تحصیلات، تعداد فرزندان، ابتلا به بیماری جسمی و وضعیت تاهل با یکدیگر دارای تفاوت معنادار نیستند (05/0<P). همچنین یافته ها نشان داد که فقط آموزش مدل سالمندی سالم بر ارتقاء امید به زندگی در سالمندان اثربخش است (01/0>P) و درمان وجود گرای معنویت محور بر افزایش این متغیر دارای اثربخشی معناداری نیست (05/0<P).

بر اساس نتایج پژوهش، مدل آموزش سالمندی سالم به عنوان رویکردی موثر می تواند در مراکز نگهداری و آموزش سالمندان برای افزایش امید به زندگی در سالمندان، که نقش زیادی در ارتقاء کیفیت آنها ایفا می کند، مورد استفاده قرار گیرد.