مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های حدت fimH، papC و sfa-foc در اشریشیا کلی های جدا شده از مدفوع اسب های کاسپین در استان گیلان

با توجه به مصرف گسترده مواد ضد میکروبی در دامپزشکی و افزایش تولیدات دامی به نظر می رسد خطر گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی در جوامع انسانی بیشتر در ارتباط با حیوانات و حوزه دامپزشکی باشد. در این مطالعه مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های حدت fimH، papC و sfa-foc در اشریشیا کلی های جدا شده از مدفوع اسب های کاسپین در گیلان مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه مقطعی، جدایه های اشریشیا کلی از مدفوع 157 اسب کاسپین به ظاهر سالم به روش کشت و انجام تست های بیوشیمیایی جداسازی شد. الگوی مقاومت نسبت 17 آنتی بیوتیک مورد مطالعه، به روش انتشار از دیسک و فراوانی ژن های حدت به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز در جدایه ها بررسی شد. در بررسی فنوتیپی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها، بیشترین میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های استرپتومایسین و سولفامتوکسازول-تریمتوپریم بود. ایمیپنم و جنتامایسین موثرترین آنتی بیوتیک ها بودند و 59/51 درصد جدایه ها الگوی مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی نشان دادند. فراوانی ژن های حدت fimH، papC و sfa-foc در جدایه ها به ترتیب 91، 6/56 و 3/33 درصد بود. فراوانی هر سه ژن مورد مطالعه در جدایه های MDR به طور معنی داری بیشتر بود (05/0<p). نتایج مطالعه حاضر بیانگر آن است که اشریشیا کلی های جدا شده از مدفوع اسب های گیلان پتانسیل انتقال مقاومت های آنتی بیوتیکی از طریق محیط و به مخاطره انداختن بهداشت عمومی را داراست.