پیش بینی شدت اختلال هراس بر اساس اجتناب شناختی، تحمل پریشانی و انعطاف پذیری شناختی در بیماران مبتلا به اختلال هراس در شهر اصفهان در سال 1399 تا 1400

اختلال هراس یکی از شایع ترین اختلالات اضطرابی است که مشکلات متعددی را برای افراد درگیر، اطرافیان و جامعه به وجود می آورد. پژوهش حاضر با هدف تعیین شدت اختلال هراس بر اساس اجتناب شناختی، تحمل پریشانی و انعطاف پذیری شناختی در بیماران مبتلا به اختلال هراس در شهر اصفهان انجام شد.

روش انجام پژوهش از نوع همبستگی با طرح پیش بین بود. جهت انجام پژوهش 130 نفر از بیماران مبتلا به اختلال هراس در شهر اصفهان به روش نمونه گیری غیراحتمالی متوالی انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای پژوهش از پرسش نامه PDSS (شیر و همکاران، 1997)، CAQ (سکستون و داگاس، 2004)، DTS  (سیمونز و گاهر، 2005) و CFI (دنیس و ویندروال، 2010) استفاده شد. به منظور محاسبه داده های به دست آمده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 سود بردیم.

نتایج به دست آمده از تحلیل همبستگی داده ها نشان داد شدت اختلال هراس با اجتناب شناختی رابطه مستقیم و معنادار (01/ 0P<)و شدت اختلال هراس با تحمل پریشانی رابطه معکوس و معنادار (01/ 0P<) دارد. شدت اختلال هراس با انعطاف پذیری شناختی رابطه معکوس دارد، اما معنادار نیست (05/0P>)، اگرچه به دلیل همبستگی مستقیم و معنادار انعطاف پذیری شناختی و اجتناب شناختی (01/ 0P<)، انتظار می رود سهمی از رابطه بین شدت اختلال هراس و انعطاف پذیری شناختی از طریق اجتناب شناختی ذکر شده باشد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد اجتناب شناختی، تحمل پریشانی و انعطاف پذیری شناختی شدت اختلال هراس را پیش بینی می کنند و فرضیات پژوهش تایید شد.

نتایج پژوهش حاضر نشانگر آن است که متغیرهای اجتناب شناختی، تحمل پریشانی و انعطاف پذیری شناختی توانایی پیش بینی کنندگی شدت اختلال هراس را دارند