بررسی ارتباط بین سلامت عمومی و فرسودگی شغلی بهورزان شاغل در دانشگاه علوم پزشکی اراک

در سال های اخیر یکی از مهم ترین مسایل و مشکلات در سیستم های اداری و ازجمله مخاطرات شغلی که توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده است بحث سلامت عمومی و فرسودگی شغلی افراد یک سازمان است. با توجه به اثرات منفی ثبت شده از فرسودگی شغلی، این سندرم بر روی عملکردهای شغلی از قبیل کیفیت کار، سلامت عمومی و رضایت شغلی می تواند تاثیرگذار باشد. یکی از عمدترین پیامدهای اجتناب ناپذیر استرس شغلی، فرسودگی شغلی است که روی کیفیت مراقبت های انجام شده توسط بهورزان تاثیرگذار خواهد بود. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین فرسودگی شغلی و سلامت عمومی در بهورزان شاغل در مرکز بهداشت شهرستان اراک می باشد.

در این مطالعه که به صورت توصیفی_تحلیلی انجام شد، تعداد 110 نفر از بهورزان شاغل در مرکز بهداشت شهرستان اراک موردبررسی قرار گرفتند. تعداد نمونه ها با استفاده سرشماری انجام شد و کلیه بهورزان شاغل در مرکز بهداشت اراک انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه 22 سوالی فرسودگی شغلی ماسلاچ  و پرسشنامه 28 سوالی سلامت عمومی بود. داده های این پژوهش با استفاده از داده های توصیفی و آزمون هایی آماری واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون توسط نرم افزار   ,spss22مورد آنالیز قرار گرفتند.

بر اساس یافته های این مطالعه بین سلامت عمومی و فرسودگی شغلی رابطه معناداری وجود داشت، بدین معنا افرادی که دارای سلامت عمومی بالاتری بودند میزان فرسودگی شغلی پایین تری را تجربه کردند. وضعیت فرسودگی شغلی در بین بهورزان موردمطالعه در سطح متوسط بود. نمره فرسودگی شغلی بهورزان زن و مرد تقریبا یکسان بوده و تفاوت معنی داری بین آن ها وجود نداشت. با استفاده از آزمون کندل، پیرسون و اسپیرمن بین سلامت عمومی و خستگی عاطفی و مسخ شخصیت رابطه مستقیم معنادار آماری و بین سلامت عمومی و عدم کفایت شخصی رابطه معکوس معنادار آماری مشاهده وجود داشت.

 با توجه به محرز شدن رابطه بین فرسودگی شغلی و سلامت عمومی لازم است مدیران مرکز بهداشت شهرستان اراک  برنامه هایی را جهت ارتقا و بهبود انگیزه شغلی، روابط انسانی و احساس خودکارامدی اجرا نمایند. ارتقاء سلامت عمومی و کاهش میزان فرسودگی شغلی بهورزان باید در اولویت مدیران مجموعه دانشگاه علوم پزشکی قرار گیرد.