نقش میانجی مسئولیت اجتماعی سازمانی در تاثیر خدمات مشاوره ای پلیس بر اثربخشی سازمانی مطالعه موردی: کلانتری های شهر تهران

هدف از تحقیق حاضر شناخت متغیرهای تاثیرگذار ازجمله مسیولیت اجتماعی بر اثربخشی سازمانی می‌باشد.

 تحقیق حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر ماهیت، توصیفی- پیمایشی و ازنظر نوع داده‌ها کمی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را مسیولین و معاونت‌های کلانتری‌های تهران بزرگ شامل 480 نفر تشکیل می‌دهند که بر اساس روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای تعداد 214 نفر حجم نمونه انتخاب گردید. ابزار سنجش را پرسش‌نامه 48 سوالی محقق ساخته است. اعتبار ابزار به‌وسیله آلفای کرونباخ محاسبه و مقدار آن 83/0 و برای بررسی روایی کل مولفه‌های این پرسش‌نامه از روش تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. از نرم‌افزارهای spss و pls Smart برای تجزیه‌وتحلیل داده ها استفاده گردید.

یافته‌های تحقیق بیانگر آن است که خدمات مشاوره‌ای پلیس بر اثربخشی سازمانی به‌طور مستقیم 68/0 درصد تاثیر مستقیم و 38/0 درصد از طریق مسیولیت اجتماعی اثر غیرمستقیم دارد. ضمن این‌که مسیولیت اجتماعی 75/0 درصد تاثیر مستقیم بر اثربخشی کارکنان دارد. همچنین خدمات مشاوره‌ای می‌تواند 81/0 تغییرات مسیولیت اجتماعی را پیش‌بینی نماید.

نتایج پژوهش نشان داد، که برای ارتقاء اثربخشی کارکنان پلیس در انجام وظایف قانونی خود، نه‌تنها مولفه‌ها و شاخص‌های خدمات مشاوره‌ای را باید تقویت نمود، بلکه تقویت متغیرهایی مانند مسیولیت اجتماعی که در این مطالعه به‌عنوان متغیر میانجی وارد گردید، موردتوجه، بازنگری و تقویت قرار گیرند. چراکه با تقویت شاخص‌های مسیولیت اجتماعی می‌توان اثر غیرمستقیم خدمات مشاوره‌ای و همچنین اثر مستقیم مسیولیت اجتماعی بر اثربخشی کارکنان را افزایش داد.