نقد و تحلیل رمان «راه شیری» از منظر مدرنیسم

نویسندگان مدرنیست با زیر سوال بردن نگاه سنتی به جهان و انسان، به ابداع شیوه ‏های جدیدی دست زدند و تغییرات اساسی در فرم و محتوای رمان به وجود آوردند. آن‏ها توانستند از طریق رمان، دنیای ذهنی انسان مدرن را نشان دهند. در این مقاله، رمان راه شیری به روش توصیفی- تحلیلی از منظر مدرنیسم نقد و بررسی شده و نتایج، گویای آن است که ایوبی با بهره ‏گیری هوشمندانه و هدفمند از تکنیک‏ها و فنون مدرنیستی چون جریان سیال ذهن، تک ‏گویی درونی و نمایشی و حدیث نفس، تداعی ذهن، شخصیت پردازی ضد قهرمان و روان پریش، عدم انسجام پیرنگ، نقض سیر خطی زمان، عدم قطعیت تناقض، درهم آمیختگی عالم رویا و واقعیت، رویارویی با مدرنیته، نمادپردازی و کاربرد کهن الگو، شعرگونگی نثر، تغییر زاویه دید، تعدد راوی و چندصدایی، رمانی مدرن خلق کرده است. در رمان راه شیری تکنیک «داستان در داستان» و «روایت در روایت» و شگرد هنری «بینامتنیت» سبب زمان پریشی و خروج زمان روایت از روند طبیعی و خطی است.