ارتباط هوش اخلاقی با فرسودگی شغلی در کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی مازندران طی پاندمی کووید-19

پاندمی کووید-19، سبب افزایش حجم کار و فرسودگی شغلی درکادر پزشکی، از جمله کارکنان فوریت های پزشکی شد. شناخت و پیشگیری از فرسودگی شغلی، می تواند در ارتقاء بهداشت روان کارکنان، سطح کیفیت و رضایت از خدمات موثر باشد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط فرسودگی شغلی و هوش اخلاقی در کارکنان فوریت های پزشکی انجام شد.

در این مطالعه تحلیلی مقطعی که در سال 1400 در مرکز اورژانس پیش بیمارستانی و مدیریت حوادث دانشگاه علوم پزشکی مارندران انجام شد، 250 پرسنل این مرکز در سطح پایگاه های اورژانس، به روش نمونه گیری طبقه ای مورد مطالعه قرارگرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل چک لیست مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه استاندارد هوش اخلاقی لنیک و کایل و پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی ماسلاچ و جکسون بود. مدل اندازه گیری پژوهش، معادلات ساختاری و استفاده از مدل ماکزیمم درست نمایی بود. تحلیل ها در نرم افزار SPSS 23 و Amos 24 انجام شد.

میانگین نمره های هوش اخلاقی 8/30±81/10 و فرسودگی شغلی 13/73±44/41 بود. با افزایش هر نمره هوش اخلاقی، نمره فرسودگی شغلی به میزان 1/55 کاهش یافت(0/054P=). ارتباط تمامی ابعاد پرسشنامه هوش اخلاقی با عامل هوش اخلاقی معنی دار بودند(0/001P<). وفای به عهد(0/001P<، 0/82r=) و بخشش اشتباهات خود (0/001P<، 0/79r=) دارای بیش ترین همبستگی با هوش اخلاقی بودند. در پرسشنامه فرسودگی شغلی، تنها بعد فردی دارای ضریب همبستگی معنی دار و هم جهت با عامل فرسودگی شغلی بود(0/026P=، 0/41r=).

با ارتقا و افزایش هوش اخلاقی، نمره فرسودگی شغلی کارکنان کاهش یافت، بنابراین با توجه به این که هوش اخلاقی نوعی توانایی اکتسابی است؛ می توان با ارتقای آن در بین کارکنان فوریت های پزشکی، میزان فرسودگی شغلی را در آن ها کاهش داد.