مقایسه تاثیر دو روش آموزش متداول و تلفیقی بر میزان یادگیری مهارت دارو دادن توسط دانشجویان سال اول دانشکده پرستاری حضرت فاطمه (س) دانشگاه علوم پزشکی شیراز

یکی از مهمترین اصول آموزش مفاهیم یا ایجاد مهارت در فراگیران حرفه پرستاری، استفاده از روش های مناسب آموزش مبتنی بر هدف می باشد. مهارت دارو دادن به بیمار از نظر ایمنی سلامت بیمار دارای اهمیت ویژه ای است. شناسایی بهترین روش آموزش مهارت دارو دادن به دانشجویان پرستاری می تواند مشکلات موجود آموزشی را برطرف سازد. به همین منظور مطالعه ای با هدف مقایسه تاثیر دو روش آموزش متداول و تلفیقی بر یادگیری ذهنی و روانی حرکتی دانشجویان پرستاری انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه تجربی است و نمونه های آن را 80 نفر از دانشجویان سال اول پرستاری تشکیل دادند که به روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه آزمایش (41 نفر) و شاهد (39 نفر) تقسیم شدند، مهارت دادن دارو به دو روش تلفیقی و متداول تدریس گردید. روش گردآوری داده ها پرسشنامه ای شامل 3 بخش مهارت های ذهنی، مهارت های روانی- حرکتی و نظرات دانشجویان در مورد اثربخشی روش آموزش بود. پرسشنامه در دو مرحله بلافاصله پس از پایان تدریس و یک ماه پس از آن تکمیل و جمع آوری گردید. همچنین نظرات نمونه های مورد پژوهش در خصوص تاثیر روش های آموزشی اعمال شده بررسی گردید. یافته ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی با آزمون t و مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که در زمینه مهارت روانی- حرکتی، دادن دارو تفاوت معنی داری بین گروه آزمایش و گروه شاهد در مرحله اول وجود نداشت ولی در ارتباط با یادگیری ذهنی، گروه آزمایش تفاوت معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان داد. یک ماه پس از آموزش مهارت دادن دارو نیز تفاوت معنی داری بین مهارت ذهنی، روانی- حرکتی دو گروه حاصل نشد ولی مقایسه نظرات دو گروه پیرامون تاثیر روش های آموزشی موید این نکته بود که اکثریت واحدهای مورد پژوهش در گروه آزمایش روش تلفیقی را به صورت معنی داری موثرتر از روش متداول می دانستند.
بحث: با اینکه مهارت روانی- حرکتی دو گروه در مهارت دادن دارو تفاوتی نداشت ولی با توجه به تاکید اثربخشی روش تلفیقی توسط دانشجویان، پیشنهاد می شود در آموزش مهارت های پرستاری روش آموزش تلفیقی مورد استفاده قرار گیرد.