تاثیر آموزش بر آگاهی، نگرش و عملکرد مدرسان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در زمینه رفتارهای اثربخش آموزش بالینی

یادگیری و کسب مهارت در بالین یکی از مطلوبترین روش های آموزشی است که ارتباط مستقیمی با ویژگی های مدرسان بالینی دارد. به نظر می رسد اجرای فرایند یاددهی- یادگیری از طریق مربیان لایق و کارآمد می تواند دانشجویان را قادر سازد تا حداکثر استفاده مطلوب را از توانایی های خود ببرند. بدین منظور مطالعه ای با هدف تاثیر آموزش بر آگاهی، نگرش و عملکرد مدرسان پرستاری و مامایی در زمینه رفتارهای اثربخش آموزشی انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که جامعه مورد بررسی را کلیه مربیان پرستاری و مامایی (25 نفر) تشکیل می داد. روش انجام پژوهش طرحی یک گروهی و دو مرحله ای بود که به آگاهی، نگرش و عملکرد مدرسان را قبل و دو ماه بعد از اجرای برنامه آموزشی (کارگاه آموزشی دو روزه) بررسی می نمود. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای شامل چهار بخش بود. برای تعیین اعتبار علمی از روش روایی محتوا و برای مشخص نمودن پایایی ابزار نیز از روش دو نیمه کردن آزمون استفاده شد. بخش چهارم پرسشنامه (بیانیه های عملکرد) علاوه بر مدرسان توسط گروهی از دانشجویان که تحت سرپرستی بالینی هر یک از مربیان مورد مطالعه آموزش دیده بودند نیز قبل و دو ماه بعد از برگزاری کارگاه تکمیل گردید. نتایج با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-9 و از طریق محاسبه فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار وآزمون t زوج، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
شرکت مربیان در کارگاه آموزشی تاثیر مثبت در افزایش آگاهی و نگرش آنها در زمینه رفتارهای اثربخش آموزش بالینی داشته است. بعد از آموزش، نمره عملکرد نیز از دیدگاه مدرسان و دانشجویان افزایش یافته، اما اختلاف معنی دار آماری بین میانگین نمرات عملکرد در قبل و بعد از آموزش در مدرسان مشاهده نشد و تنها از دیدگاه دانشجویان در حیطه ارزشیابی عملکرد مدرسان اختلاف معنی دار داشت.
بحث: با توجه به اینکه آموزش تاثیر مثبتی بر میزان آگاهی و نحوه نگرش مدرسان در زمینه رفتارهای اثربخش بالینی داشته است، به نظر می رسد آموزش و فراهم نمودن بستر مناسب در محیط های بالینی برای بکارگیری رفتارهای اثربخش ضروری است. نتایج این پژوهش می تواند در طراحی ابزار ارزشیابی معتبر برای بررسی اثربخشی آموزش بالینی و انجام ارزیابی عملکرد آموزشی کارکنان بالینی مفید واقع شود.