تشخیص عفونت تریکوموناس واژینالیس با استفاده از روش PCR

عفونت تریکوموناس واژینالیس یکی از شایع ترین عوامل ایجاد کننده بیماری های منتقل شونده غیر ویروسی جنسی است. مهم ترین روش برای تشخیص تریکوموناس واژینالیس در حال حاضر تشخیص میکروسکوپی انگل با استفاده از تست لام مرطوب می باشد که حساسیت این روش تقریبا 60 درصد است. مطالعه میکروسکوپی کشت های اختصاصی حاوی انگل، حساسیت را تا حدودی افزایش داده اما یکی از مشکلات استفاده از محیط های کشت، عدم امکان آنالیز سریع و دقیق آن می باشد. در این مطالعه با استفاده از روش مولکولی بر آن شدیم تا عفونت تریکوموناس واژینالیس را در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان شهید بهشتی اصفهان مورد بررسی قرار داده و نتایج آن را با تست های لام مرطوب و مشاهده کلینیکی مقایسه کنیم. سوآپ واژینالی از 24 زن مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان شهید بهشتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان گرفته شد. هر یک از نمونه های گرفته شده به دو قسمت تقسیم گردید. یک قسمت آن فورا با تست لام مرطوب و در زیر میکروسکوپ مورد مطالعه قرار گرفت و قسمت دیگر در محلول (Phosphate Buffered Saline = PBS) به صورت سوسپانسیون تهیه شده و به آزمایشگاه بیوتکنولوژی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان منتقل گردید. سوسپانسیون PBS حاصله جهت انجام واکنش PCR اختصاصی برای تریکوموناس واژینالیس مورد استفاده قرار گرفت. در این مطالعه 24 نمونه اخذ شده به دو دسته 8 و 16 تایی تقسیم شدند. دسته اول با دو تست لام مرطوب و PCR و دسته دوم با تشخیص کلینیکی (توسط پزشک متخصص زنان) و تست PCR مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه های اخذ شده در گروه اول با هر دو تست لام مرطوب و PCR مثبت تشخیص داده شدند. در گروه دوم، 9 نمونه از 16 نمونه با تست PCR مثبت تشخیص داده شدند که از میان این تعداد نمونه، 8 عدد در طی بررسی و تشخیص کلینیکی مثبت تشخیص داده شده بودند. در مورد گروه اول حساسیت تست PCR برابر 100% (8 عدد از 8 نمونه) و اختصاصی بودن آن نیز 100% بود (8 عدد از 8 نمونه) بود. در مورد گروه دوم حساسیت تست PCR برابر 100% (9 عدد از 9 نمونه) و اختصاصی بودن آن نیز 100 درصد (9 عدد از 9 نمونه) بود. در این گروه حساسیت تشخیص کلینیکی 88.9 % (8 عدد از 9 نمونه) و اختصاصی بودن آن 50 % (8 عدد از 16 نمونه) بود.