اثربخشی تدریس مشارکتی بر اضطراب ریاضی، انگیزش تحصیلی و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر استفاده از روش های مشارکتی و سخنرانی بر اضطراب ریاضی، انگیزش و سرزندگی تحصیلی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم انجام شد.روش تحقیق حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه آزمایش وگواه و پیگیری یک ماهه انجام شد. این مطالعه بروی 30 دانش آموز منطقه 7 تهران دوره متوسط دخترانه، به صورت هدفمند انتخاب شد. گروه ها در ده جلسه با استفاده از پروتکل های طراحی شده آموزش دیدند. لازم به ذکر است دو جلسه هم به آموزش معلمان برای اجرای صحیح پروتکل های آموزشی اختصاص یافت. مدت این دوره پنج هفته و محتوای آن سرفصل های کتاب ریاضی بود. ابزار گردآوری اطلاعات، شامل پروتکل های طراحی شده تدریس در روش های مشارکتی و آزمون های پرسشنامه های استاندارد اضطراب ریاضی پلیک و پارکر (1982)، انگیزش تحصیلی هارتر (1980) و سرزندگی تحصیلی حسینچاری و دهقانیزاده (1391) بود. جهت تحلیل داده های آماری از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرنی جهت بررسی معناداری تفاوت میانگین بین گروه ها استفاده شد. نتایج نشان داد؛ بین روش های تدریس مشارکتی با سخنرانی در اضطراب ریاضی، انگیزش و سرزندگی تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد(01/0 >P). تدریس مشارکتی می تواند به عنوان روشی کارآمد جهت بهبود اضطراب ریاضی، انگیزش تحصیلی و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد.