الگوی جاری برنامه درسی کارورزی دانشگاه فرهنگیان مبتنی بر تحلیل زمینه ای

هدف اصلی این پژوهش صورت بندی الگوی نظری حاکم بر برنامه درسی در حال اجرای کارورزی دانشگاه فرهنگیان بود. این پژوهش از نوع پژوهش کیفی بود و با روش نظریه داده بنیاد بر اساس رویکرد روشمند اشتروس و کوربین انجام شد. جامعه آماری پژوهش کارگزاران اصلی دخیل در برنامه درسی کارورزی دانشگاه فرهنگیان شامل دانشجومعلمان، معلمان راهنما و استادان راهنما در دانشگاه فرهنگیان استان خراسان جنوبی بودند. نمونه پژوهش شامل 16 نفر از دانشجومعلمان، 12 نفر از استادان راهنمای برنامه کارورزی دانشگاه فرهنگیان و 15 نفر از معلمان راهنما همکار در طرح کارورزی بودند که به شیوه هدفمند موارد مطلوب انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته جمع آوری و در سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و انتخابی تحلیل شدند. برای تامین روایی و پایایی از معیارهای لینکن و کوبا و رویا و پرتی استفاده شد. نتایج پژوهش در قالب مدل پارادیمی شامل گسست آموزشی در برنامه کارورزی دانشگاه فرهنگیان به عنوان مقوله محوری و شرایط علی (ویژگی برنامه درسی قصد شده، اجرا شده و کسب شده)، عوامل زمینه ای (سیاستگذاری کلان، عوامل زمینه ای دانشگاه فرهنگیان و مدارس کارورزی)، شرایط مداخله ای تسهیل گر (شایستگی های استادان راهنما و معلمان راهنما)، شرایط مداخله گر محدودکننده (چالش های سازمانی و عوامل رفتاری)، راهبردهای پیشنهادی (تجدید رویکرد برنامه ریزی در برنامه درسی قصد شده، اجرای مناسب برنامه درسی و توجه به زمینه های بهبود برنامه درسی کسب شده) و پیامدهای جاری (کاهش اثربخشی و کارایی برنامه درسی) سازمان یافت.