ورود سطوح مختلف پروبیوتیک باسیلوس سوبتیلیس (Bacillus subtilis) و لاکتوباسیلوس پلانتاروم (Lactobacillus plantarum) به صورت مجزا در آب مخازن پرورشی و تاثیر آنها بر شاخص های لاروی و فاکتورهای کیفیت آب در میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii)

این پژوهش با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف دو پروبیوتیک Bacillus subtilis وLactobacillus plantarum در یک سازگان نیمه بسته بر شاخص های کیفی لارو و شرایط کیفی آب مخازن پرورش میگوی بزرگ آب شیرین (Macrbrachium rosenbergii) صورت گرفت. برای انجام تحقیق، مجموع تعداد 24000 لارو تازه تفریخ شده میگوی بزرگ آب شیرین با تراکم 40 لارو در هر لیتر برای مدت یک ماه در مرکز تکثیر قصر شیرین تحت تیمار پروبیوتیکی قرار گرفتند. این آزمایش در مخازن 25 لیتری با چهار تیمار؛ تیمار اول شاهد (بدون پروبیوتیک)، تیمار دوم (cfu/g106)، تیمار سوم (cfu/g107) و تیمار چهارم (cfu/g108) با سه تکرار برای هر کدام از پروبیوتیک ها بصورت مجزا طراحی گردید. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت پروبیوتیک Bacillus subtilis تا میزان 107 باکتری در هر گرم، فاکتورهای DO، ORP، TDS، LSI و LCI روند افزایش معنی داری را نشان دادند (05/0p<). اما در غلظت های بالاتر این روند کاهش پیدا کرد. همچنین نتایج نشان داد که تراکم باکتری B. subtilis می تواند بعنوان عامل محدود کننده باشد و در غلظت های بالاتر از 107 نتایج منفی بر فاکتورهای رشد لاروی و کیفیت آب دارد. برای پروبیوتیک Lactobacillus plantarum افزایش تعداد باکتری در تیمارها، فاکتورهای کیفیت لارو و کیفیت آب به طور معنی داری روند افزایشی نشان دادند و در تیمار 108 بهترین عملکرد پروبیوتیک L. plantarum مشاهده شد که همراه با بهبود معنی داری در فاکتورهای کیفیت لارو و کیفیت آب بود(05/0p<). بطور کلی، بر اساس نتایج به دست آمده، تنظیم غلظت 107 و  108 باکتری به ترتیب برای پروبیوتیک های B. subtilis و L. plantarum در مخازن پرورشی میگوی بزرگ آب شیرین تاثیر مثبتب بر شاخص های رشد و کیفیت آب خواهد داشت و این مقادیر در مراکز تکثیر این میگو توصیه می شود.