تاثیر دو محرک ایمنی نایسین و لاکتوفرین بر رشد و مقاومت آرتمیا (Artemia fransiscana) به عفونت Vibrio campbellii و Vibrio proteolitycus در سیستم آزمایش گنوتوبیوتیک (Gnotobiotic)

در مطالعه حاضر تاثیر محرک های ایمنی نایسین و لاکتوفرین بر رشد و بقای آرتمیا فرانسیسکانا (Artemia fransiscana) در چالش با Vibrio campbellii و Vibrio proteolitycus در شرایط گنوتوبیوتیک بررسی شد. آرتمیا به مدت پنج روز در شرایط گنوتوبیوتیک نگهداری و کشت داده شد و سپس ناپلی های آرتمیا با باکتری کشته شده LVS3 (سویه ای از Aeromonas hydrophyla) به تعداد 109  5/10 سلول بر لوله فالکون در هر روز غذادهی شدند. همچنین لاکتوفرین و نایسین به مقدار مورد نیاز به صورت روزانه به فالکون ها اضافه شدند. در روز سوم پاتوژن های V. campbellii  و V. proteolyitus  در تراکم cell/ml 106  5 اضافه گردیدند. این آزمایش شامل شش تیمار بود که تیماری که در آن آرتمیا فقط از باکتری کشته شده تغذیه شده بود به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد. هر تیمار شامل چهار تکرار بود و در روز ششم میزان بازماندگی، رشد طولی ناپلی ها و زیست توده (زیتوده) کل تولید شده بررسی گردید. لاکتوفرین باعث افزایش درصد بقای روزانه، درصد نسبی بقا و زیست توده کل تولید شده در مقابل Vibrio campbellii و Vibrio proteolitycus شد، اما تفاوت معنی دار تنها در زیست توده کل تولید شده حاصل شد (05/0p<). نایسین باعث افزایش درصد بقای روزانه، درصد نسبی بقا و زیست توده کل تولید شده در مقابل Vibrio campbellii و Vibrio proteolitycus شد، اما تفاوت معنی دار تنها در زیست توده کل تولید شده حاصل شد (05/0p<). همچنین در طول فردی آرتمیا در تیمار لاکتوفرین در برابر Vibrio proteolitycus افزایش معنی دار حاصل شد. به طور کلی نتایج نشان داد که استفاده از لاکتوفرین و نایسین به عنوان محرک ایمنی می تواند باعث افزایش مقدار کل زیست توده شود و مقاومت آرتمیا را نسبت به عفونت ویبریو در محیط گنوتوبیوتیک افزایش دهد.