استحکام روانی پرستاران در دوران کرونا: نقش پیش بین سبک های دل بستگی به خدا و سلامت معنوی

شیوع کرونا ویروس یکی گسترده ترین و بدترین بحران های جهانی حوزه سلامت، در قرن اخیر بوده است که این امر سبب تغییر سبک زندگی مردم و ظهور چالش های روانی و معنوی شد. ازاین رو مطالعه حاضر باهدف بررسی نقش سبک های دل بستگی به خدا و سلامت معنوی در پیش بینی استحکام روانی پرستاران در دوران کرونا انجام شد.

در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی، از جامعه آماری که شامل تمامی پرستاران منطقه 9 کشور (شهر بجنورد) شاغل در بیمارستان های (امام رضا، امام علی و بنت الهدای) شهر بجنورد در تیرماه 1400 (آغاز پیک پنجم کرونا) بودند، تعداد 100 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند صورت اینترنتی به پرسش نامه دل بستگی به خدا روات وکرک پاتریک (2002)، سلامت معنوی پالوتزین و الیسون (1982) و استحکام روانی کلاف و همکاران (2002) پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد همبستگی بین سبک دل بستگی ایمن و سلامت معنوی با استحکام روانی مثبت و همبستگی بین سبک های دل بستگی اجتنابی و دوسوگرا- مضطرب با استحکام روانی منفی و معنی دار است (01/0>p). همچنین سلامت معنوی و سبک های دل بستگی به خدا، استحکام روانی پرستاران را پیش بینی می کنند (01/0>p).

نتیجه گیری: 

نتایج نشانگر اهمیت توجه به نقش عوامل روانشناختی ازجمله استحکام روانی در پرستاران را در شرایط بحرانی کرونا می رساند، بنابراین لازم است برنامه های آموزشی مناسبی برای ارتقای استحکام روانی با بهبود سلامت معنوی و سبک های دل بستگی به خدا در پرستاران در نظر گرفته شود.