بررسی و آسیب شناسی علل عدم انس با قرآن در جامعه

انس با قرآن، همراهی بدون انقطاع با قرآن است؛ یعنی آموختن، حفظ، فهم و حتی عمل به قرآن. زمانی انس حاصل می گردد که نتیجه آن تغییر رفتار و عملکرد فرد و به تبع آن جامعه گردد؛ یعنی انسان از قرآن تاثیر بگیرد و سپس در جامعه تاثیرگذار شود. راه برون رفت از وضعیت موجود و رفتن به سمت جامعه قرآنی این است که باید زاویه نگاه به قرآن کاربردگرایانه و مسیله محور باشد و متولیان آموزشی باید به سمت آموزش های عمقی و حل مسیله پیش روند؛ به گونه ای که فرد در زندگی خود قرآن را به عنوان گره گشا حس کند. همچنین دانشگاه ها و سایر نهادها در امور قرآنی باید با نگاه عمق بخشی و به عبارتی ترکیب کار فرهنگی و اجتماعی را لحاظ کنند تا جایگاه قرآن در جامعه یک جایگاه طراز و شایسته شود. این پژوهش با روش کتابخانه ای و میدانی به نقد وضعیت فعلی انس با قرآن در جامعه و ارایه راهکار و پیشنهاد جهت بهبود آن پرداخته است.