ارزش غذایی علوفه پرسیاوشان و مریم گلی و تاثیر گنجاندن آنها در جیره بر قابلیت هضم، تولید متان، ظرفیت آنتی اکسیدانی و فراسنجه های تخمیر برون تنی

هدف از این تحقیق، تعیین ارزش غذایی گیاهان مرتعی پرسیاوشان (Adiantum capillus-veneris) و مریم گلی (Salvia officinalis)، و تاثیر سطوح افزایشی آن ها در جیره بر قابلیت هضم و فراسنجه های تخمیر برون تنی بود. ترکیب شیمیایی و خصوصیات تخمیرپذیری گیاهان با استفاده از روش های استاندارد تعیین شد. تاثیر سطوح مختلف گیاهان در جیره با استفاده از آزمون تولید گاز برون تنی در قالب پنج تیمار (جیره شاهد، جیره های حاوی 15 یا 30 درصد پرسیاوشان، و جیره های حاوی 15 یا 30 درصد مریم گلی) با سه تکرار بررسی شد. قابلیت هضم، فراسنجه های تخمیر، تولید توده میکروبی، ظرفیت آنتی اکسیدانی، جمعیت پروتوزوآیی  و تولید متان تعیین شد. نتایج نشان داد پروتیین خام و قابلیت هضم پرسیاوشان در مقایسه با مریم گلی و یونجه کمتر است (05/0>P). پرسیاوشان و مریم گلی در مقایسه با یونجه دارای خاکستر خام بیشتری بودند (05/0>P). استفاده از پرسیاوشان و مریم گلی در جیره، تاثیر معنی داری بر حجم گاز تولیدی، قابلیت هضم ماده آلی و انرژی قابل سوخت و ساز نداشت (05/0<P)، اما مریم گلی موجب بهبود سوبسترای تجزیه شده حقیقی شد (05/0>P). جایگزینی پرسیاوشان و مریم گلی در جیره باعث بهبود تولید توده میکروبی و ظرفیت آنتی اکسیدانی شد و تولید آمونیاک، متان، نسبت استات به پروپیونات و جمعیت پروتوزوآیی  را کاهش داد (05/0>P). گنجاندن گیاهان مذکور در جیره، تاثیری بر pH و غلظت کل اسیدهای چرب فرار محیط کشت نداشت (05/0<P). در مجموع، جایگزینی گیاه کامل پرسیاوشان و مریم گلی در جیره (تا 30 درصد ماده خشک)، بدون تاثیر منفی بر قابلیت هضم، امکان پذیر است. هم چنین، با بهبود ظرفیت آنتی اکسیدانی و تولید توده میکروبی و کاهش تولید متان و آمونیاک، موجب بهبود کارآیی جیره می شود.