اثر برخی منابع آنتی اکسیدانی بر کاهش مسمومیت سالینومایسین در جوجه های تخم گذار

جهت بررسی اثر چند منبع آنتی اکسیدانی بر کاهش مسمومیت سالینومایسینی، از 400 قطعه جوجه هایلاین 36-w یک روزه در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار، در یک دوره 35 روزه استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) جیره شاهد، 2) جیره شاهد منفی حاوی 05/0 درصد سالینومایسن سدیم، 3) جیره شاهد منفی + پودر سیر (g/kg15)، 4) جیره شاهد منفی + ویتامین E (g/kg2) + سلنیوم (mg/kg450)، و 5) جیره شاهد منفی + مکمل روی-متیونین (mg/kg160). افزایش وزن، مصرف خوراک و یکنواختی وزن به صورت هفتگی اندازه گیری شد. جهت بررسی میزان آنزیم های آنتی اکسیدانی، آنزیم های کبدی، الکترولیت ها و میزان مالون دی آلدیید (MDA)، در پایان دوره خون گیری انجام شد. نتایج نشان داد که سالینومایسین فعالیت آنزیم های کبدی و MDA سرم خون (ALP، ALT، AST و MDA به ترتیب 5/65±17/545، 83/1±20/35، 40/16±75/378 و 98/0±93/18) را نسبت به تیمار شاهد (به ترتیب 15/7±33/420، 22/1±60/28، 05/37±75/293 و 38/0±88/14) افزایش و میزان آنزیم های آنتی اکسیدانی سرم (SOD، GPx و CAT در گروه شاهد به ترتیب 55/7±5/170، 16/3±0/215 و 65/2±5/314، و در گروه شاهد منفی به ترتیب 29/11±75/134، 58/12±75/193 و 34/10±75/281) را کاهش داد (05/0P<)، ولی افزودن ویتامین E و سلنیوم به جیره سبب رفع آثار منفی سالینومایسین بر این فراسنجه ها شد (05/0P<). سالینومایسین سبب کاهش سطح کلر و افزایش سطح پتاسیم سرم خون نسبت به گروه شاهد شد (05/0P<) و تنها استفاده توام از ویتامین E و سلنیوم این اثر را رفع نمود (05/0P<). نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد استفاده از ویتامین E همراه با سلنیوم در جیره می تواند سبب کاهش عوارض احتمالی سالینومایسین در نیمچه های تخم گذار شود.