مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و تناوبی هوازی با شدت بالا بر بیان -microRNAهای مرتبط با رگ زایی و ضدرگ زایی بافت چربی در موش های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب

فعالیت های ورزشی و چاقی، رگ زایی در بافت چربی را تغییر می دهند و در نتیجه تغییرات زیادی در فرایندهای متابولیکی ایجاد می کنند. هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و تناوبی هوازی با شدت بالا بر بیان miRNAهای مرتبط با رگ زایی و ضدرگ زایی بافت چربی در موش های صحرایی تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب بود.

مواد و روش ها: 

در پژوهش بنیادی و تجربی حاضر، 60 سر موش صحرایی نر ویستار شش هفته ای (g35/11 ± 40/192 = میانگین وزن بدن) از انستیتو پاستور ایران تهیه شد. حیوانات پس از انتقال به محیط آزمایشگاه و یک هفته آشنایی با محیط جدید، به طور تصادفی به شش گروه مساوی تقسیم شدند: 1. غذای عادی (CO)، 2. غذای عادی+ تمرین مقاومتی (NRT)، 3. غذای عادی+ تمرین تناوبی (NHT)، 4. غذای پرچرب (HF)، 5. غذای پرچرب+تمرین مقاومتی (HFRT)، 6. غذای پرچرب+ تمرین تناوبی(HFHT) n= 10) در هر گروه). گروه های تمرینی به مدت هشت هفته و هر هفته پنج جلسه قرارداد تمرینی خود را اجرا کردند. تمرین مقاومتی شامل صعود از نردبان یک متری با شیب 90 درجه و 46 پله بود؛ در ابتدا وزنه بسته شده به دم موش ها 30 درصد وزن بدن آن ها بود و به تدریج به حدود 180 درصد وزن بدن آن ها در هفته پایانی رسید. تمرینات در پنج نوبت چهار تکراری اجرا شد. تمرین تناوبی هوازی با شدت بالا روی نوار گردان با سرعت اولیه 15 متر در دقیقه شروع شد و در هر جلسه، یک تا دو متر در دقیقه، براساس توانایی موش ها به سرعت نوار گردان اضافه شد. در هفته پایانی، تمرین به شش وهله سه دقیقه ای دویدن با سرعت 40 متر بر دقیقه با شیب 15 درجه رسید. به منظور بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی و تناوبی هوازی و رژیم غذایی پرچرب (58 درصد کالری به شکل چربی) بر متغیرهای miR-221, miR-222, miR-329 و VEGF، آزمودنی ها در هر گروه 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی کشته شدند و نمونه برداری از بافت چربی مزنتریک (روده بند) بلافاصله پس از کشتن حیوانات با دقت انجام گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون های t مستقل و آنوای یک و دوراهه در سطح معناداری 05/0 ≥P انجام گرفت.

نتایج نشان داد در miR-221 ,miR-222 و VEGF در گروه های غذای عادی+ تمرین مقاومتی ، غذای عادی+ تمرین تناوبی و غذای پرچرب+ تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بیشتر بود (01/0≥P). اما miR-329 فقط در گروه غذای پرچرب به طور معناداری بیشتر از گروه غذای عادی+ تمرین تناوبی بود (022/0=P).

نتیجه گیری:

 به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد تمرینات مقاومتی و تناوبی هوازی با شدت بالا از طریق افزایش miR-221, miR-222 و کاهش miR329  به فعال شدن مسیرهایی که سبب افزایش پروتیین VEGF می شوند و در نهایت افزایش رگ زایی در موش هایی با رژیم غذایی پرچرب و عادی منجر شد. ازاین رو این تمرینات عامل مهم رگ زایی و سازوکاری در بافت چربی هستند که ممکن است طی این فرایند بتوانند تغییرات زیادی را در بافت چربی ایجاد کنند. هرچند به منظور تایید این نکته و تعمیم آن به انسان به پژوهش های بیشتر به ویژه بر نمونه های انسانی نیاز است. همچنین با توجه به اینکه تاثیر تمرین مقاومتی بر miRNAها نسبت به تمرین تناوبی بیشتر بود، این تمرینات می تواند جایگزین مناسبی برای تمرینات تناوبی باشد.