عاملیت، توسعه و جابجایی: مقدمه ای بر زیست بوم شناختی پسااستعماری

هدف مقاله حاضر پرداختن به محیط زیست با »رویکرد زیست بوم شناختی پسا استعماری« بهمثابه یک حوزه مطالعاتی است. مقاله با تاکید بر وضعیت موجودات زنده از جمله انسان و غیر انسان در دوران استعمار، سه مبحث اصلی زیست بوم شناختی پسااستعماری، شامل »عاملیت«، »توسعه« و »جابجایی« را توصیف و مورد تحلیل قرار داده است. در مبحث عاملیت این نکته مورد تایید قرار گرفته است که هرگونه تغییری در محیط، نقش تاثیرگذاری در زندگی تمامی موجودات زنده ایفا میکند. همانگونه که در رخدادهای طبیعی مانند زلزله قابل مشاهده است، طبیعت پدیدهای قابل پیش بینی و تحت کنترل انسان نیست، بدین معنا که »انسان« تنها عامل فعال در محیط زیست محسوب نمیشود، ازاینرو مطالعه رابطه میان عاملیت انسان و عاملیت دیگر عناصر موجود در طبیعت امری ضروری و الزامی است. توسعه به عنوان پلی میان عاملیت (به خصوص غیرانسانی) و استعمارگری، مبحث دوم مطالعه را به خود اختصاص داده است. اهمیت توسعه متاثر از بررسی تغییرات محیطی ناشی از انحصاری کردن منابع در کشور استعمار شده توسط کشور استعمارگر است. تغییراتی که به طورمعمول به تاثیرات منفی مانند شیوع فقر، بیکاری و بیخانمانی برای ساکنان بومی منجر میگردد. پیامد ناگزیر چنین تغییراتی، جابه جایی ناخواسته افراد بومی برای یافتن منابع جدید برای ادامه حیات است. درنهایت، این مقاله توجه خوانندگان را به ارتباط زنجیروار این سه مبحث که شامل اثرات منفی انحصاری کردن منابع به بهانه توسعه پایدار و جابه جایی بومیان، جلب مینماید.