تحلیل و ارزیابی حقوق موضوعه ایران در زمینه حمایت از حقوق مصرف کننده در مقابل تولیدکننده و توزیع کننده تجهیزات پزشکی غیر استاندارد

به دلیل پیچیدگی فرایند تولید و توزیع تجهیزات پزشکی، مصرف کننده در اغلب اوقات از ترکیبات این اقلام و طرز استفاده از آن ها آگاه نیست و این موضوع امکان آسیب‎رسانی به او را بالا می برد. عدم اطلاع یا ضعف اطلاع مصرف کنندگان و اعتماد آن ها نسبت به کالای پزشکی، زمینه سوءاستفاده تولیدکننده و توزیع کننده را فراهم کرده و این واقعیت، ضرورت پژوهش حاضر را آشکار می‎سازد. در این پژوهش با بررسی قوانین و مقررات جاری سعی در نشان دادن چگونگی رویکرد نظام حقوقی ایران به حمایت از مصرف کنندگان تجهیزات پزشکی غیر استاندارد پرداخته شده است.

این تحقیق از نوع نظری بوده، روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می باشد و روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.

در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.

نتایج بررسی‎ها نشان می‎دهد با مطالعه مقررات بین المللی در خصوص حقوق اساسی مصرف کننده، در قانون حمایت از حقوق مصرف کننده (1388 ش.) نواقصی به چشم می خورد که تبعات منفی چنین امری مستقیما متوجه مصرف کننده خواهد بود، به علاوه با توجه به لزوم شفافیت و صراحت قانون و در نظرگرفتن این نکته هنگام تدوین قانون، باید گفت چنین امری در خصوص ماده 526 قانون مجازات اسلامی (1392 ش.) در مورد تعیین عامل ضامن رعایت نشده و همین عدم صراحت در قانون حمایت از حقوق مصرف کننده نیز آشکار است. همینطور قانون مربوط به مقررات امور پزشکی و دارویی و مواد خوراکی و آشامیدنی (1334 ش.) تنها در خصوص ضمانت اجرای واردات و ساخت غیر قانونی دارو سخن گفته و در رابطه با ملزومات پزشکی سکوت اختیار کرده است.

با انجام اصلاحاتی در قوانین مربوطه و همچنین قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز (1392 ش.) (مانند الزام قانونی ماموران کاشف به گذراندن دوره های آموزشی ضروری و همچنین جرم انگاری خرید کالای پزشکی قاچاق) و با مطمح نظر قراردادن اصول قانون اساسی و عنایت به حقوق مقایسه ای، از جمله سند راهنمای حقوق مصرف سازمان ملل و مقررات عام ایمنی کالای اتحادیه اروپا، می توان در جهت حمایتی شایسته از حقوق مصرف‎کنندگان و بیماران گام برداشت.