تاثیر مصرف مکمل جنسینگ و تمرین هوازی بر سطح ان- متیل دی آسپارتات در دختران غیر ورزشکار

ان-متیل دی آسپارتات از عوامل اصلی شکل پذیری سیناپسی است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر مصرف مکمل جنسینگ و تمرین هوازی بر ان- متیل دی آسپارتات دانش آموزان دختر غیر ورزشکار بود.

در این پژوهش نیمه تجربی، جامعه آماری، کلیه دانش آموزان دختر15 تا 18 ساله شهر زاهدان بودند که از بین آن ها 48 نفر به صورت داوطلبانه و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در 4 گروه تمرین، تمرین+ مکمل، مکمل، کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 6 هفته دویدن در سالن ورزشی به مدت 25 تا 40 دقیقه و با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره بود. آزمودنی های گروه های مکمل جنسینگ را  500 میلی گرم در روز (250 میلی گرم صبح و 250 میلی گرم عصر) مصرف کردند. در مرحله پیش آزمون از ورید بازویی دست راست هر آزمودنی 5 سی سی خون گرفته شد. سپس 48 ساعت پس از پایان مداخله (6 هفته) در شرایطی مشابه با مرحله پیش آزمون، نمونه گیری از آزمودنی ها مجددا تکرار شد. سطح پلاسمایی NMDA به روش الایزا اندازه گیری شد. آنالیز داده ها از روش آماری تحلیل واریانس دوراهه، آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون t زوجی انجام شد و سطح معناداری 05/0> P در نظر گرفته شد.

سطوح ان-متیل دی آسپارتات به طور معناداری بعد از 6 هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل جنسینگ در گروه تمرین+ مکمل نسبت به سایر گروه ها افزایش یافت. علاوه بر این سطوح ان-متیل دی آسپارتات نیز در همین گروه (تمرین+مکمل) نسبت به پیش آزمون پس از 6 هفته انجام تمرین و مصرف مکمل جنسینگ به طور معناداری افزایش نشان داد (0.001=P). همچنین شاخص ان-متیل دی آسپارتات در گروه های تمرین، مکمل+ تمرین و مکمل نسبت به مقادیر پایه افزایش داشت (0.001=P)، درحالی که تغییری در شاخص مذکور در گروه کنترل مشاهده نشد.

تمرین هوازی و مصرف مکمل جنسینگ تاثیر قابل توجهی بر بهبود میزان ان-متیل دی آسپارتات در دختران غیر ورزشکار دارد.