تحلیل کد اخلاقی محبت در بودیسم

«محبت» یکی از مهم ترین مقامات معنوی چهارگانه بودیسم است که در این نوشتار و به روش کتابخانه ای، تحت عنوان «کد اخلاقی محبت» مورد توصیف و تحلیل قرار گرفته است. محبت، آموزه ای است که از ابتدای روشن شدگی بودا در رفتارش دیده می شود. مراد از آن، محبتی جهان شمول و بدون چشم داشت است. محبت به خدا در آن مطرح نیست و محبت به خود از طریق محبت به دیگران و کسب نجات قابل تصور است، اما محبت به دیگر موجودات امری لازم است. مشوق های آن رسیدن به نیروانا، آرامش درونی و رهایی از رنج و مهم ترین ضمانت اجرایی آن عدم این موارد است، از آنجا که اخلاق بودایی نسبی گراست از این رو، این قاعده ممکن است در شرایطی متزلزل شود، پس در چنین شرایطی - به رغم قابلیت تعلیم - عمومیت، شمولیت و کلیت ندارد. چالش های آن عدم تعادل، خشم، بدخواهی، خودخواهی، محبت احساسی، محال بودن و دشوار شدن زندگی عادی و راهکارهای کسب آن، عمل به راه میانه، کسب مقامات معنوی و صبر مستمر است. به نظر می رسد به سبب تعریف خاص از محبت در این آیین، عملا پایبندی به این قاعده برای اکثریت افراد محال بوده و سهولت در دستیابی ندارد و از همین رو، برای عامل اخلاقی نوعی ناامیدی نسبت به نجات در پی دارد.